yavşaklık

• zannederim hepimizin bir şekilde tahammül sınırları var.. benim şahsen sınırlarımı kaldırma gibi bir çabam var sağlıklı yaşama hevesimden (beceremiyorum bazen, tamam bazen değil çoğu zaman.. oluyor öyle, geçecek pişince, şimdilik nefis kokular yükseliyor).. dolayısı ile anama, dinime, ahlakıma, vatanıma, milletime, namusuma herşeyime küfredilebilir mesela.. tepkim önce bir karşımdakini süzmek ve muhtemelen yanından cümle kurmadan uzaklaşmak gibi olur.. bir şekilde hepimiz yaşıyoruz işte, sağlıklı yaşam (en çok akıl sağlıklı) çok mühim..
  
  ama işte bundan yapınca içime şeytan giriyor gibi.. ya da içimden canavar çıkıyor.. engel de olamıyorum.. ya gerçek hayatta bence yine en fazla ters ters bakıp uzaklaşmalıyım yanınızdan.. ve fakat içimden geçenler korkunçlaşıyor, karşımdakinin sırtına atlayıp saçını tel tel yolasım falan geliyor; böyle döne döne uçan tekme atasım kafasını dağıtasım, kapasitem de vardır on kadın gücünde çemkiresim geliyor... öyle bir tiksiniyorum öfke duyuyorum şu şeye, öyle kendime hakim olamıyorum delleniyorum.. şey: hareket, tavır, söz, varoluş..
  
  oysa, sakin sakin devam etmeliyiz hep..