türkiye'nin suudi arabistanlaşması

• 1980’de temeli atılıp, gerekli denyo popülasyonunun kritik eşiği geçtiği 2002’den itibaren hızlan(dırıl)an süreç.
  
  birçok kültürü, insanı ve toplumu yerlerinde tanımış biri olarak, türkiye’deki insan ve yaşamın son yıllarda gitgide bir arap topluluğundakine, özellikle suudi arabistandakine benzediğini söyleyebilirim.
  
  bu görüşüme temel olan bazı gözlemlerim:
  
  yabancı şirketlerin dominasyonu.. türkiyelilerin çoğunun artık sadece marketlerde satış elemanı, özel güvenlik görevlisi, ucuz tekstil işçisi, gezici pazarlama görevlisi vs olarak çalışması. çalışmak deyince memleketin dahilinde iktidara sahip olanların aklına bunlardan başka bir şey gelmemesi..
  
  cumhuriyetin kuruluş ve gelişim yıllarındaki bilim, felsefe, tasarım, üretim, imar, ağır sanayi, altyapı, madencilik, bilgi, havacılık alanlarında kendi başına yaratma, gelişme, mevcudu ve çağdaşı geçme iddiasından; bugünkü okumuşları dışlayan “aklı amerika’dan, makinayı japonya’dan, pamuğu hindistan’dan, çizimi italya’dan getir, ucuz işgücüyle birleştir, sat” anlayışına geçilmesi.
  
  neredeyse her başvurana yeşil kart, fak fuk fon, aile yardımı, çocuk yardımı, fakirlik yardımı gibi öldürmez ama süründürür gelirlerin bağlanmasıyla, toplumun çoğunluğunun sadaka toplumu haline getirilmesi
  
  tv kanallarının yüzde doksanında haberlere her denk gelişte, başbakan x’in o gün yaptığı olağan bir şeylerden sözedilmesi..
  (bkz: basın özgürlüğünde 178 ülke içinde 138. olmak)
  
  düşün, tasarım, sanat, bilim, nezaket gibi şeylerin aşağılanması; ticaret, tüketim, görgüsüzlük, para gibi şeylerin yüceltilmesi..
  
  yurttaşlık bağlarının zayıfla(tıl)ması, kabile, cemaat bağlarının güçlen(diril)mesi..
  
  öncesi ve sonrasında yüzlerce garabet ve şaibe bulunan güya-seçimler..
  
  dini kurallar, teamüller, ritüeller, söylemler dominasyonu..
  
  apaçi dominasyonu..
  
  2 dudak arası hukuğu..
  
  gözlemler çoğaltılabilir
  
  edit: link eklendi