ekşi itiraf

• topluluk önünde konuşamıyorum. topluluğun ciddiyetine göre kalbimin hızı da artıyor. bildiğim bir şeyi bilmiyormuş havası verdiğim yetmiyormuş gibi, bilmediğimi de olabilecek maksimum düzeyde gösteriyorum. okulda da böyleydim, hoca sınıfa birşey soracakken, bilsem bile hocadan gözlerimi kaçırır, beni seçmesin diye dua ederdim, ve derslere geç girmezdim, bütün sınıfın bakışları üzerimde yerime yürümenin dayanılmaz ağırlığından.