attila jozsef

• sevgilim ne zaman sokaktan geçse
  serçeler barıştı güvercinlerle.
  
  incelikle basar basmaz kaldırıma
  güzel ayak bileği ışıldadı usulca.
  
  efil efil titreşince omzu
  baktırdı arkasından bir çocuğu.
  
  yürüdü salınarak - lâmbalar yanmaya
  ve bakmaya başladılar hayranlıkla.
  
  ve güldü hepsi, umurlarında değildi
  o benim doldurmuşsa yüreğimi.
  
  kollarımda salladığımı titizlikle
  korktum elimden alacaklar diye!
  
  ama onların bu keyifli halleri
  yok etti içimdeki kıskanç çiçeği.
  
  ve sevgilim yürümeyi neşeyle sürdürdü,
  ardından incecik bir yel kıvrılıp büküldü!