17 mayıs 2010 zonguldak grizu patlaması

• 3 gündür hiç olmadığı kadar helikopter sesi yankılanıyor zonguldak semalarında.
  hiç olmadığı kadar acı çalıyor her bir ambulansın sesi.
  koskoca şehir suskun!
  dün gençler dahi sustu bu şehirde.
  hastane önünde hiç görmediğim kadar tabut gördüm 2 gün önce! bir kamyonun arkasından boşaltılıyordu hastanenin önüne. lazımmış! öyle dediler.
  biliniyordu aslında, sonun bu olacağı daha ilk günden hemde!
  tırnaklarının içi kir dolmuş ve üstüne emek kokusu sinmiş onca baba, abi, onca nişanlı, onca amca
  yerin metrelerce altında,
  sonunun kanser olacagını bile bile,
  en olmadı böyle kavrula kavrula
  hayat pahasına giriştiler her gün karaelmasa kazma kürek savurmaya.
  
  ve biz, zonguldaklı her bir madenci çocuğu...
  biz, her sabah böyle uğurlarız işte babayı, abiyi dahası doyamadığımız sevdiceği ölüme!
  
  ve her sabah, yine, yeni baştan yanar,
  her bir zonguldak'lının yüreği, uğurlanan geri gelene kadar!
  benim memleketimde!