16 mayıs 2010 fenerbahçe trabzonspor maçı

• bir beşiktaşlı olarak beni çok derin duygular içerisine götüren maçtır. mağlubiyete "ne yapalım yaa" deyip geçtikten sonra ezeli rakip fenerbahçenin şampiyon olamamasına sevindim ama -hatta kocaman bir "ama"-bir durup düşündüm sonra. bir an için benim takımımın başına böyle bir şey geldiğini ve o stada girenlerden birinin ben olduğumu düşündüm. o an gözlerimin önünden geçmeyen intahar şekli gelmedi sanırım. boğaz köprüleri mi dersiniz, gökdelenler mi dersiniz, benzin döküp beşiktaş meydanda kendimi yakmak mı.. ulan gerçekten o bir iki saniyelik düşünce anında hayattan soğudum. biz sabaha kadar dalga da geçsek karşılarında zil takıp oynasak da o taraftarı daha da üzemeyiz bence onu anladım. yazılanları keyifle okuyorum o ayrı ama o insanlara da sabır diliyorum.