ezel

• gecenin bu saatinde, eski plak kayıtlarını açıp, nigar uluerer'in sesinden ''bir ihtimal daha var'' eşliğinde adamı rakı içirten dizi. ne dizisi ya bildiğin fenomen. senaryonun harikalığını, kurgunun adamı ters köşeye yatıran, şeytanın gör dediği noktayı gösteren, ince ince işlenmiş başarısını, türkiye'nin gary oldman'ı, joe pescisi barış falay'ın harika oyunculuğunu, yiğit özşener'in kendini aşmış performansını, salih kalyon üstadın adamı sarsan yeteneğini, bade işçil'in güzelliğini, tefo'nun dramını, kestiği rolün inceliğini herşeyi geçtim, unuttum ama sadece dünya sinemasının en iyi oyuncularından birisi olan ustaların ustası tuncel kurtiz'in can verdiği ramiz dayı karakteri için bile ayrı bir sinema filmi çekmek lazım. ezel tüm olumlu ve izlenebilir yanlarıyla başarılı bir dizi olarak bir köşede duruyor kendini izlettiriyor ama ramiz dayıya can veren tuncel kurtiz dizi içinde bambaşka bir film oynuyor, kitap yazıyor adeta.
  
  bildiğimiz eski tip mahalle kabadayılığının, raconun, delikanlılığın, büyüklerimizden dinlediğimiz efsane kulağı kesiklerin;paraya tahvil edilmiş kahpeliklerle köşebaşlarını tutmuş kravatlı hırsızlara, ofis mafyasına, silahı saklamanın değil kadına çekmenin, arkadan vurmanın marifet olduğunu sanan yeni yetme mafyözlere verdikleri derin ayar için bile başyapıt sıfatını hakediyor bu dizi. kaybolup giden ve nostalji haline getirilen, zamana yenildi diye dalga geçilen ''mahallenin namusunu koruyan ağır abilerin'' hala yaşadığını, garibana bir tas çorba içiren tatar ramazanların mapus damlarında son mohikanlar misali bu kahpe düzene meydan okuduğunu böylesine ince ayrıntılarla sunduğu için ezel çok ayrı bir noktada benim için.
  
  sinema tekniği açısından, çekimleriyle ayrıca incelenip övgüler yağdırılabilir ama bu diziyi bu kadar heyecanla izlenilir kılan satırarası mesajları, dikkatli gözlerin görebildiği dokundurmalarıdır. dantes nüansı, monte cristo kontu, suç ve cezaya teğet geçip dostoyevski'nin kumarbazının bam teline basması türkiye dizi/sinema/tv tarihinde eşine çok az rastlanır bir derinlik.
  
  ''bir ihtimal daha var oda ölmek mi? dersin''... sevgilinin dudağına ölümle yaşam arasında geçen saliseler içinde kondurulan bir öpücük kadar ince, kendisine silah doğrultanın böğrüne eski yadigar emaneti samatya meydanda dayayacak kadar keskin, öldürmeye değil kendisi için gülerek ölüme koşacak bir fedai haşhaşi geleneğini yaşatacak kadar derin bir adam ramiz dayı.
  
  kaybolmayan ve zamana meydan okuyan bütün raconların şerefine. fonda türk sanat müziği mutlaka...