5 şubat 2010 beşiktaş gençlerbirliği maçı

• bir çok kişinin beşiktaştan ayrılacağım maç, benim için son maç, beşiktaşımın bundan sonra 3 yıl içinde oynayacağı anlamsız maçların ilki, kokuşmuş düzenin kazandığı ortamda oynanacak maç diye yorumladığı maç.
  
  ne bu! silkinin kendinize gelin! orda oynayan adamların üzerinde beşiktaş forması olacak! bu maç inönü stadında oynanacak beyler! o stat kutsaldır. hangimiz oraya girerken değişik duygulara bürünmedik? kimimiz sevgilisinden ayrıldıktan 2 saat sonra girdi o kapılardan, kimimiz 2 gündür bişi yememesine rağmen son parasını verip girdi içeri, kimimiz işinden kovuldu, kimimiz bir sevdiğini verdi toprağa da geldi... o kapıdan girince unutmadık mı tüm dertleri? ne oldu yani? bir adam başkan seçildi diye vaz mı geçiyoruz sevgilimizden, 15 dakika içinde terk mi ediyoruz? sahadakileri kaderlerine mi terk ediyoruz?
  
  gaza gelmeyin, tepkinin yeri başka, sevginin yeri başka. dileğim, maç boyunca takıma tam destek verilmesi, o mabedde hiçbir beşiktaş aşığının birbirine düşmanlık etmemesi... başkanlar, hocalar, futbolcular gelir gider, beşiktaş baki kalır.
  
  edit: tepki geldi, dışarda tepkimizi gösteremeyiz, polis engel olur diye. ben dışarda gösterilmeli demiyorum ki. içerde gösterilsin ama klüp adına zarar vermeyecek şekilde ve maç oynanan 90 dakikanın dışında. maç boyu yayını tüm türkiye seyrediyor ve medya resmen ellerini ovuşturarak beşiktaş taraftarı birbirine girse, küfür etse olay çıksa da biz de haber yapsak diye bekliyor. bunlar takıma ve camiaya çok zarar veren şeyler. etkili tezahüratlar yapılabilir, maç bitince stat terkedilmeden oturma eylemi yapılabilir, devre arası 15 dk. boyunca durmadan ıslık çalınabilir, ardından maç başlarken tüm stat hep birlikte yeter demirören denilebilir. ama klübe ve takıma sahip çıkılmazsa bundan sonra kimse çıkmaz...