serap eser

• hiçbir şeye taraf bile değildi.
  
  sadece belki de geç kalmamak için koşarak yetiştiği bir otobüse bindi bir gün, akbilini bastı, koltuğuna oturdu veya ayakta kaldı kim bilir.. sonrası alev, korku, sirenler ve belki hayal meyal bir hastane.. görmediyse yansımasını bir şekilde şanslıydı hatta belki de. hikayenin ona düşen kısmı olsa olsa bu kadar, gerisini saatlerce anlatsan boş, bomboş..
  
  sevgili serap senin arkandan binler yürümeyecek veya anılmayacaksın gösterilerde eylemlerde veya ailen hariç hüzünlenmeyecek kimse bir kaç zaman geçince. daha önceki masumların binlercesi gibi milat da olamayacaksın hiç bir şeyde. yaşın yetmezdi belki sen hatırlamazdın mavi çarşıları o bombalamaları..
  
  üzgünüm senin için, üzgünüm taraf değildin.
  
  ne diyebilirim ki? o otobüse binmeyecektin.
  
  hepsi o. nur içinde yat.