mevdudi

• "insan, bir başkasını, bir başka varlığı gaybî anlamda (tabiatüstü planda) kendisine yardımcı, veli ya da hamî olarak görüyor, bu varlığın duaları işitip icabet etmeye, sıkıntı ve ihtiyaçları giderip insan için gerekli ve yararlı olanı yaratmaya muktedir olduğuna inanıyorsa, bu inanç, hiç şüphesiz, insanın söz konusu varlığı alemin tasarrufunda, tabiatın sevk ve iradesinde az ya da çok kudret ve otorite sahibi olarak görmesinin bir sonucudur" diyor ve ekliyor "ulûhiyyet fikrinin özü ve temeli otoritedir; bu otorite ister tüm yatatılmışlar aleminde koyduğu fizik, metafizik yasalarla hükümfermâ olduğuna inanılan üstün bir varlığa ait olsun, ister beşerî dünyada bireysel ve toplumsal ilişkilerin tanzim ve yönlendirilmesinde hüküm ve öğretisine (ya da irşadına) itibar edilen, başvurulan bir varlığa, beşerden birine ya da bir sınıfa, bir zümreye ait olsun..." (kur'an- kerim'de dört terim, s.34-35)