25 kasım 2009 manchester united beşiktaş maçı

• 80. dakikadan sonra kalbimin dayanamayacağına kanaat getirip akşam bulaşığını yıkamaya karar verdim. amma ve lakin sevgili babacığım televizyonun sesini açtığından ve kendi de bağırarak yorumlarda bulunduğundan, her seste yerimden zıpladım tabii en sonunda bir bardağı elimdeyken kırdım.sonra dayanamayıp izlemeye devam ettim.kalbim boğazımdan çıkmak için çabaladı lan sanki valla ağzıma kadar geldi gibi. elim ayağım hala karıncalanıyor, midem bulandı, metabolizmam sarsıldı be 5 dakikada. ama her şeye değer mi, hem de nasıl. her oyuncuyu tek tek ve -sadece- alınlarından öpüyorum, canlarım benim!
  
  edit: sanırım old trafford'da 3500 kadar seyircimiz vardı. hepsine de tek tek teşekkür ediyorum, onlar da yüreklerini ortaya koydular. ohh beeaa!