aydın yalçın

• daha darbenin gerçekleştirilmesine 5 ay varken coşkun kırca, adnan başer kafaoğlu ve aydın yalçın’ın hazırladıkları bir anayasa taslağı etkili çevrelerin ellerine çoktan ulaştırılmıştı. aydınlar ocağı’ndan süleyman yalçın ve salih tuğ imzalarını taşıyan bir taslak da ilgili mercilere hızla ulaştırılmıştır. aydınlar ocağı’nın hazırladığı taslakta devlet, millet ve vatandaşlar arası ilişkileri tanzim etmesi öngörülen öyle otoriter maddeler vardı ki darbe liderliğinin onay verdiği 12 eylül anayasası’nın dahi gerisine düşülmekteydi (taşkın, 2007:257). taslağın içeriği özetle; üniversite ve trt gibi kurumların özerkliğine tepki, yasama karşısında yürütmenin güçlendirilmesi, idarede adem-i merkeziyetçilik yerine merkeziyetçilik sistemi esas alınması, senatonun kaldırılması, anayasa mahkemesinin yetkilerinin kısılması, zorunlu din dersi eğitimi, devletin vasıfları arasında “sosyal devlet” tabirinin bulunmaması gibi maddelerden oluşuyordu. 12 eylül rejimi tarafından kabul edilen anayasa ile ocak üyelerinin hazırladığı anayasa taslağının büyük oranda aynı olması bizzat ocak başkanlarından süleyman yalçın tarafından da dile getirilmiştir: “bizim hukukçu, tarihçi, sosyolog arkadaşlarla çalışarak oluşturduğumuz taslağın içindekilerle konseyin kabul ettikleri %75-80 aynıdır” (taşkın, 2007:262).
  
  (...)
  
  ilk ortaya atılan ismiyle türk-islam-batı sentezinin yaratılması ve benimsetilmesinin formulü aydın yalçın’ın ifadesiyle; “merkezin sağında liberalmuhafazakâr karışımı, milliyetçi, sola ve komünizme karşı” bir siyasal oluşumdur (akt. coşar, 2002: 729). sentez fikrini inceledikten sonra, aydınlar ocağı’nın esas amacının bu düşüncenin resmi katlarca benimsenmesi ve özellikle eğitim ideolojisi olarak kabul görmesi (taşkın, 2007:142) olduğunu belirtmek gerekir. daha sonra detaylıca değineceğimiz üzere sentezcilerin fazlaca önemsediği “milli kültür” inşası işte bu türk-islam temelleri üzerine kurulacaktır.
  
  kaynak: türk siyasi tarihinde milliyetçi-muhafazakarlık ve aydınlar ocağı, ebru demir yüksek lisans tezi, ankara, 2016.