istanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı

• (bkz: istanbulu dinliyorum)
• (bkz: istanbul'u dinliyorum)
• http://i.imgur.com/zeglp.jpg
• istanbul'un dinlenecek bişeyi mi kaldı, gözlerini kapatıp küfür eden şoförleri mi dinleyeceksin, yoksa iş makinalarını mı. artık istanbul'da gözlerini kapatmayacaksın dört açacaksın dört, gözünü kapattığın ana götünü açarlar adamın, yok ben illa ki kapatacam dinleyecem istanbul'u gözlerim kapalı derseniz ona da karışmam ama büyük ihtimalle sonunuz karakolluk olur. polis ifade için yanınıza geldiğinde "valla ben de anlamadım polis bey bir an istanbul'u dinlemek için gözümü kapatmıştım o an olan olmuş valla ne şekilde oldu ben de anlayamadım bu arada kusura bakmayın siz odaya girdiğinizde yataktan doğrulamadım üzerine oturamıyorum, acıyo da" demek durumunda kalırsınız.
• http://www.youtube.com/watch?v=lid6ewfwf2c
  
  artık sonra sokağa çıkıyorum onbinlerce kardeşimle diye devam eden önerme.
  
  istanbul'un sesini mi merak ettiniz. martı veya vapur değil artık.
  
  bizim sesimiz.
• istanbul'u yaşıyor, bekçileniyorum; kör gözüm kapalı^*.
  
  "çekiç sesleri geliyor doklardan
  güzelim bahar rüzgârında ter kokuları
  istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı" orhan veli kanık
• sinestezinin harikalar yarattığı şiir.
• her şeyi bir kenara bırakın ve balkonunuza çıkın. gözlerinizi kapatın ve istanbul'u dinleyin. sessizlik ve yağmur sesi. bu gecenin tavsiyesidir.
• ne güzel anlatmış sevgili orhan veli.
  ancak bugün ben kendi iç sesimden dinlediğim, konuştuğum istanbul’u paylaşacağım sizinle;
  
  -dönüş yolculuk öncesi budoya binmeye ramak kala-
  
  boğazı izledim bugün. dertleştim mavi derinliğiyle. nedenleri nedensizlikleri .. kızgınlıklarımı paylaştım. kırgınlığımı..
  kaç kere ağlayarak o vapurda döndüğümü. kaç kez göz yaşlarımın boğazın sularına karıştığını. çaresizliğimi, seslenişimi.. bir kucak sevgiyle karşılanmak yerine kaç kere yalnız bırakıldığımı. sizin ona ‘salak’ diyişinizi hak etmeyen birini. her şeyi anlıyormuşsunuz; hayat acımasızca gösteriyormuş gerçekleri iyi günde yanınızdakileri, kötü günde yanınızda olan esas kahramanları.. elveda sevgili..
  ve elveda istanbul, şimdilik.. depreşti yine şu boğaz köprüsünü, şu galatayı görünce. bir gün bunlar da geçecek. bu kadar üzülmek yeter değil mi? istanbul üzgün olmamızı istemez, artık o ifadenin parlaması gerek. elimizden uçup gitmelerine izin vermediklerimizle hayatımızda iyi ki var olanların hatrına..
• istanbul'u dinliyordum gözlerim kapalı, sonra bir baktım cüzdanımı çalmışlar.