the sound of muzak

• müzik aleminin delikanlılığının bozulmasını, şarkıların artık insanları uyuşturuyor olmasını veya kısaca petek dinçöz ve devirle beraber değişen çelik'i eleştiren porcupine tree şarkısı.
• olağaüstü bir duygu yoğunluğu barındıran bir porcupine tree eseri. gerçek bir başyapıt olan in absentia'nın en iyilerinden. pek çok anıma fon müziği olmuş, duyduğum anda içimi titreten bir parça.
• (bkz: gavin harrison)'u unutmayalim bu şarkida guzel ve tam yerinde partisyonlar şarkiya getirilen guzel bir yorum, son yillarda benim gorduğum en yerinde çalan adam kendisi zaten abarti yok ama karaktere de sahip, steven wilson'nun muzik piyasina getirdiği çok da guzel bir eleştiri.
• burada geçen muzak, prozac'la alakalı değil. böyle bir şey gerçekten var: (bkz: #11827121)
• porcupine tree adli progressive rock grubunun in absentia albumunden guzel bir calisma.
  
  muzak kelimesi music ile prozac entegrasyonu ile olusmus gibi gozukmektedir.
  
  hear the sound of music
  drifting in the aisles
  elevator prozac
  stretching on for miles
  
  the music of the future
  will not entertain
  it's only meant to repress
  and neutralise your brain
  
  soul gets squeezed out
  edges get blunt
  demographic
  gives what you want
  
  now the sound of music
  comes in silver pills
  engineered to suit you
  building cheaper thrills
  
  the music of rebellion
  makes you wanna rage
  but it's made by millionaires
  who are nearly twice your age
  
  one of the wonders of the world is going down
  it's going down i know
  it's one of the blunders of the world that no-one cares
  no-one cares enough
• porcupine tree nin 2002 çıkışlı in absentia albümünün 4. şarkısı ve kanımca grubun en güzel şarkılarından biri. özellikle nakarat bölümü ve bu bölümdeki back vocal harika. grup bu şarkısında "muzak" müzik türünü eleştirir.
• kesinlikle in absentia albümünün en iyi şarkısı. bunun yanında benim gibi bu şarkı ile grubu tanımış olanlar varsa, diğer albümlerdede aynısını bekleyebilirler, güzel bir önyargı olur grup adına.
• bass diye bas bas bağıran nakaratı ve solosu olan, beni porcupine tree ile, steve wilson -canına yandığım- ile ve gavin harrison -kurban olduğum- ile tanıştıran şarkı. yıllar süren bir geçmişimiz var, en az 4 sene kadar. uzun süredir dinlemediğim için kendimi suçlu hissettim açtım bugün. ki bütün in absentia albümü bir şaheser, grubun şüphesiz en iyisi.
• müziğin artık insanları uyutan ve onları boş adamlar hâline getren bir nesne hâline gelmesini anlatan porcupine tree şarksıdır. adeta bu değişime bir tepki olarak, bu şarkı müzikal anlamda doludur. bir de dinlerken insanı farklı diyarlara götürür, elden gidenleri ve bu olaylar örgüsündeki çaresizliğini düşündürür.
  
  mükemmel bir şarkıdır kısaca.
• nakaratındaki bas gitarlar ve geri vokalleriyle kendini her geçen gün daha çok sevdiren şarkı. 2:28'de giren aksak melodi ise beni kimden alıyor artık onu da ben söylemeyeyim.