siamese dream

• bu albümün kapağında gözüken ufak sarı saçlı kız, şu an the smashing pumpkins grubunun bas gitaristi. adı nicole fiorentino. ve kadını basçı olarak seçtiklerinde grubun bundan haberi bile yokmuş. hayatımda duyduğum en tuhaf 286. şey.
• smashing pumpkinsin1993 tarihli kanimca en mukemmel olan albumudur.
• albümde billy corgan tüm gitarları ve bası tek başına çalar.grup ruhu artık zayıflamıştır.tüm bu olumsuz şartlara rağmen siamese dream albümü gruba bir grammy ödülü kazandırdı.pumkinsin 90ların en önemli gruplarından biri olarak zihinlere yerleşmesini sağladı. gish albümüne göre daha rock,daha sert,corgan`ın deyimiyle daha narkotik yapıda bir albümdür.
• sanırım my bloody valentine'ın loveless'ı falan hariç hayatımda duyduğum en "yoğun" gitar soundu bu albümdedir. bildiğin "duvar" formatına bürünmüştür gitarlar. bazı şarkılarda aynı aynda 100'e yakın farklı gitar tracki kullanıldığı olmuş zaten.
  (bu arada şimdi wikipedia'dan bakarken gördüm ki albümün miksajından loveless'ta da çalışmış alan moulde sorumluymuş)
• 18 sene olmuş albümü ilk dinleyeli ve hala mecidiyeköyden servisle eve giderken bile kendimi çöldeki dondurma kamyonunun içindeymiş gibi hissettirebiliyorsa^* benim için en özel albüm olabilir.
• sevgili courtney love, 95 yılında violet'i canlı olarak söylemeye başlamadan önce billy corgan'a göndermede bulunarak "this song is about a jerk. i hexed him, and now he's losing his hair" diyor. albüm, billy corgan'ın saçlarının dökülmeye başlaması ve ardından kafasını tamamen kazıtıp kel kalmasından önceki son zamanlarını işaret ediyor. billy'i kliplerde saçlı görebileceksiniz yani...
  
  albüm, yakın bir tarihte (27 temmuz) 30. yaşına girdi. ben de yılların alışkanlığı ve kişisel bir zevk olarak, sevdiğim albümlerin yıldönümlerinde ve müzisyenlerin doğum günlerinde tüm gün onları dinlemek gibi çeşitli eylemlerde bulunurum. o yüzden kim ne zaman doğmuş, ölmüş bilirim genellikle. saçma bir kutlama-anma aracı olsa da ben gayet keyif alıyorum. geçenlerde barbunya ayıklarken albümden today'i söylemeye başladım. "i wanted more viyuuuv" dedim hatta. intihar güzellemesi yapan bu şarkıyı barbunya ayıklarken söylemek bana; bahsi geçen şarkının klibini dondurma arabasında çekmek ise billy corgan manyağına yakışırdı.
  
  grup, siamese dream'i kaydedebilmek için marietta'daki yerlerini değiştirip kayıt süresince georgia'da bulunma kararı almış, çünkü grubun uyuşturucu bağımlısı eski bateristi jimmy chamberlin'i şehirdeki torbacılarından uzak tutmak istemişler. sonraki yıllarda grubun uyuşturucu ile başı bayağı bir derde giriyor, hatta grubun dünya turunda onlara jonathan melvoin adında bir klavyeci eşlik ediyor, adam chamberlin ile birlikte olduğu sırada aşırı dozdan ölünce (sonradan birlikte olmadıkları ortaya çıkıyor) grup, melvoin'in cenazesine çağrılmıyor. olaylar 96 senesinde gerçekleşse de uyuşturucu probleminin 90'lı yıllarda çok büyük bir problem olduğuna değinmekti niyetim.
  
  billy corgan, albüm hakkında şu yorumu yapıyor: "it's like, here's my pop song about suicide and here's my epic song about child abuse, and here's my big middle finger to the indie world." corgan, albümü kaydederken tüm ilişkilerinin ve sağlığının mahvolduğunu, aklını kaçırma noktasına geldiğini ve intiharı düşündüğünü söylüyor. hatta o zamanlar intihar fikrinin bir belirtisi olarak tüm eşyalarını, sahip olduğu albümleri, gitarını, eşyalarını dağıtmış ve intihar edeceği günü beklemeye başlamış. bu kadar karanlık bir durumun içinde son derece ilham verici ve içine sinen bir albüm yazmayı başarmış, dediğine göre yıllar geçmesine rağmen en sevdiği albümü siamese dream...
  
  not: billy corgan müzik piyasasında pek sevilen bir adam değildir, grup üyeleri bile 20 yılı aşkın süredir onunla konuşmuyor.
  
  albümden en sevdiğim şarkılar (today dışında):
  
  disarm
  mayonaise
  luna
  spaceboy
• album içerigi soyledir ki;
  1-cherub rock
  2-quiet
  3-today
  4-hummer
  5-rocket
  6-disarm
  7-soma
  8-geek usa
  9-mayonaise
  10-spaceboy
  11-silverfuek
  12-sweet sweet
  13-luna
• grup elemanlarının birbirleriyle tartıştıkları için, billy corgan davullar hariç bütün çalgıları ve vokalleri kendisi yapmıştır, daha sonra araları düzelip konserlerde falan beraberce çalmışlar tabi...
• dinlemekten hiçbir zaman sıkılmayacağım bir albüm. cherub rock ile girişi yeter.
• sirf mayonaise'i icerdigi icin bile opup basa konulabilecek, tam anlamiyla bir masterpiece.