• eva haralambidis-doherty'nin rotten adlı kitabında yer alan enfes şiiri.

    coming home is terrible
    whether the dogs lick your face or not;
    whether you have a wife
    or just a wife-shaped loneliness waiting for you.
    coming home is terribly lonely,
    so that you think
    of the oppressive barometric pressure
    back where you have just come from
    with fondness,
    because everything’s worse
    once you’re home.

    you think of the vermin
    clinging to the grass stalks,
    long hours on the road,
    roadside assistance and ice creams,
    and the peculiar shapes of
    certain clouds and silences
    with longing because you did not want to return.
    coming home is
    just awful.

    and the home-style silences and clouds
    contribute to nothing
    but the general malaise.
    clouds, such as they are,
    are in fact suspect,
    and made from a different material
    than those you left behind.
    you yourself were cut
    from a different cloudy cloth,
    returned,
    remaindered,
    ill-met by moonlight,
    unhappy to be back,
    slack in all the wrong spots,
    seamy suit of clothes
    dishrag-ratty, worn.

    you return home
    moon-landed, foreign;
    the earth’s gravitational pull
    an effort now redoubled,
    dragging your shoelaces loose
    and your shoulders
    etching deeper the stanza
    of worry on your forehead.
    you return home deepened,
    a parched well linked to tomorrow
    by a frail strand of…

    anyway…

    you sigh into the onslaught of identical days.
    one might as well, at a time…

    well…
    anyway…
    you’re back.

    the sun goes up and down
    like a tired whore,
    the weather immobile
    like a broken limb
    while you just keep getting older.
    nothing moves but
    the shifting tides of salt in your body.
    your vision blears.
    you carry your weather with you,
    the big blue whale,
    a skeletal darkness.

    you come back
    with x-ray vision.
    your eyes have become a hunger.
    you come home with your mutant gifts
    to a house of bone.
    everything you see now,
    all of it: bone.

    (bkz: i'm thinking of ending things)
  • üzülerek filmdeki çevirisinin etkisinden kurtulamadan yeniden çevirdiğim şiir. keyifli bir çeviri, üzücü bir okuma oldu.
    --- spoiler ---

    eve dönmek korkunç bir şey
    köpekler yüzünü yalasa da yalamasa da
    seni bekleyen eşin de olsa
    bir eş kılığına bürünmüş yalnızlığın da olsa
    eve dönmek korkunç bir yalnızlıktır.
    ki düşünebilesin bunaltıcı basıncını henüz geldiğin yerin, yüzünde bir tebessümle
    çünkü eve geldiğinde her şey daha da kötü haldedir
    çimenlere tutunan böcekleri düşünürsün
    yollarda geçen uzun saatler, yol yardımları, dondurmalar
    ve kimi bulutların kendine has şekilleri, suskunluklar ki özlem vardır içinde, çünkü geri dönmek istemezsin
    eve dönmek, berbattır.
    bir de eve özgü sessizlikler vardır... bulutlar vardır genel tükenmişlikten başka hiçbir şeye katkısı olmayan.
    bulutlar, öyledir ki asıl şüpheliler onlar zannedersin
    ve geride bıraktıklarından farklı bir maddeden yapılmış gibilerdir.
    ve senin de kumaşın bulutsu, farklı bir kumaştır;
    iade edilmiş,
    arta kalmış,
    gece vakti talihsizce karşına çıkan,
    geri döndüğü için mutsuz,
    bollaşmış en kötü yerlerinden,
    dikişleri kopmuş,
    kirli bir bulaşık bezi gibi, yıpranmış...
    eve dönersin
    farklı bir gezegende gibi, yabancı kalırsın
    dünyanın çekim gücü,
    sanki iki katına çıkmıştır;
    bağcıklarını çözer,
    ve omuzların, alnındaki endişe kırışıklıklarını daha da derinleştirir.
    eve dönersin, daha da içine gömülmüş bir halde.
    incecik bir iple yarına tutunmuş bir kuyu misali...

    birbirinin aynısı günlerin yıkıcılığı karşısında iç geçirirsin,
    varsın birer birer gelsinler üzerine.

    ama olsun...
    geri döndün.

    güneş yorgun bir fahişe gibi düşüp kalkarken,
    hava kırık bir kol gibi hareketsizdir
    ve sen hiç durmadan yaşlanırsın
    hiçbir şey hareket etmez vücudundaki tuz dalgaları dışında.
    gördüklerin bulanıklaşır...
    havanı da yanında taşırsın;
    büyük mavi balinayı,
    içine işlemiş karanlığı...

    x-ışınlarından gözlerinle geri dönersin.
    muhtaç olduğun gözlerinden okunur haldedir.
    doğa üstü güçlerinle, kemiklerden yapılmış evine dönersin.
    şimdi gördüğün her şey,
    evet hepsi,
    kemikten ibarettir
    --- spoiler ---
hesabın var mı? giriş yap