om

• iyi yaglanmamis bir evrenin hareket ederken cikardigi sese denir
• "om yaydır, ruh da ok,
  okun hedefi brahman,
  nişan almalı hedefe durmadan."
  
  (bkz: hermann hesse)
  (bkz: siddhartha)
• yazilisi 30 rakamina benzeyen kutsal sembol. 3 e benzeyen bolum, kainatin yaraticisi ve onun tasiyicisi ve olumu ifade eder, 0 seklindeki bolum ise yaraticinin sessizligini ifade eder.
• advaitic songs albümünden muhteşem iki parça için (bkz: http://www.youtube.com/watch?v=d3nskpfri8y)
  
  hakk-el yakin diye şarkı yapmışlar adamlar bu arada. fyi.
• dinledikce hipnotize eden stoner rock grubu. pilgrimage albumu tavsiyedir.
• at giza isimli şarkısıyla psikedelik kafalar yaşatan stoner grubu..
• sanskrit dilinde ‘aum’ olarak yazılıp ‘om’ diye okunan bu mantranın evrenin doğuşunda ortaya çıkarttığı ve hala süregelen bir ses olduğu düşünülür. evrenin iç sesi ve ritmi, kısacası evrenin özüdür. ‘a’ ve ‘u’ sesli harflerinin birlikte söylenişi bize ‘o’ sesini verir.
  bu üç ses hint mitolojisinde tanrı üçlemesini yani;
  a, yaratıcı brahma’yı,
  u, koruyucu vishnu’yu,
  m, ise yok edici shiva’yı temsil eder.
  bileşenlerin her biri ayrıca bakarsak vücuttaki farklı çakra ve enerji merkezi ile ilgilidir;
  a, kök çakrası,
  u, kalp çakrası,
  m, üçüncü göz,
  sondaki sessizlik ise bizi evrensel bilince bağlayan taç çakradır.
  mantrayı söylerken seslerin getirdiği farkındalıklar ise;
  ‘aaa’: duyularımla dış dünyayla nasıl ilişki kuruyorum, gözlemliyorum.
  
  ‘uuu’: iç dünyam nasıl hissediyor, fark ediyorum.
  
  ‘mmmm’: kalbimin sesini dinliyor ve onu izliyorum.
  
  sessizlik: gerçek olanla bağlantı kuruyorum ve nasıl hissettiğime bakıyorum.
  
  aum sadece ağızdan çıkan öylesine bir ses değil, çakraları açan ve dengeleyen ve sizi belli bilinç durumlarından geçiren vücuttaki enerjik bir deneyimdir. bu bilinç durumları;
  
  a: uyanıklık (vaishvanara),
  u: uyku ya da rüya durumu (taijasa),
  m: derin uyku veya derin meditasyon (prajna),
  sessizlik: tarif edilemez olan mutlak gerçekliktir (turiya).
  
  namaste ...
• hiçbir zaman om (müzik grubu) dinleyen bir olmadım. bunun nedeni, yapmış oldukları müziğin stoner/sabbathian doom olmasıydı hiç şüphesiz. 17-18 yaşlarımda nasıl sevmediysem stoner/traditional doom'u, 35'imde de aynı şekilde sevemiyorum. kötü demek istemiyorum, bende pek karşılığı yok o müziğin. anlamlandıramıyorum; dope ya de weed olayıyla bağdaştırılması da beni cezbeden bir taraf değil, ki hiçbir zaman uzak olmadım o kavramlara. sanırım 17-18'lerimde bunalım lavuğun teki olmam ve doom denilince aklıma ya funeral ya da melodik/gotik doom'un gelmesinin bunda payı büyük.
  
  geçtiğimiz haftalarda om'un advaitic songs albümünü dinleme dürtüsü geldi, neden bilmiyorum. açtığımda çalan şeyin beni çok ilginç bir derecede çektiğini gördüm. bunda albümün aslında traditional doom metal kavramından oldukça uzak olmasının yanında, resmin farklı bir boyutu olmasının payı vardı. bu albüm bildiğiniz iman ve inanç kavramlarına dokunmuş. hatta dokunmakla kalmamış, bunu çok dolu bir biçimde dinleyicilerine sunmuş.
  
  bir kere albüm kapağı ortodoks bir isa gravürü. yani sana neyi sunacağını ilk evvela kapaktan söylüyor. başlıyorsun albümü döndürmeye, addis diye bir şarkıyla açılıyor albüm. addis'te okunan şey mahamrityunjaya mantra. hinduist bir şey olduğunu biliyorum. ardından state of non-return, adından anlaşılacağı üzere o yere bir daha dönememeyi anlatıyor. nedir o state? nasıl bir durum, nasıl bir devlet? cennet geliyor aklıma. geri dönüşü olmayan bir yol... üçüncü şarkı gethsemane. bunu bilmiyordum; getsemani bahçesi, isa'nın çarmıha gerilmeden önce yakalandığı zeytin bahçesiymiş. burada yakalanıp, ardından golgotha'ya götürülüyor. ve sinai... albümün en iyi şarkısı: o bilindik telbiye ile açılıyor. anneannelerimizden, dedelerimizden hacca gitmişse illaki duymuşsunuzdur o 'duamsı şeyi': lebbeyk allahumme lebbeyk, lebbeyk la serike leke lebbeyk... yani, 'çağırdın geldim, huzurundayım...' bu islamik mantrayla başlayan şarkıyla beraber, albüm muhammedi bir tarafa dönüyor. bu noktada da çok güzel ve olması gerektiği bir şekilde groove bir hal alıyor. tıpkı bir zikr gibi. aslında burada müziğin fundemantalliğine de değinmek şart: iki saz; bas ve davul... müziğin basic'i yani, bas ve vurmalı. gayet açık bir mesaj aslında. düşük frekans ve ritim. ve kapanış, haqq al-yaqin: hakkal yakin yani, bilmenin vücut bulmuş hali. kapanış için mükemmel bir isim. çünkü o mevkiden daha ötesi yok. bilmenin son hali. dense dense bekabillah denebilir bunun ötesinde...
  
  om, benim çok sevdiğim bir tür olmayan bir janrın grubu. fakat bu albüm, advaitic songs, janrların, türlerin çok çok ötesinde bir albüm. çok 'kırık' bir albüm, çok kafa açan, tekrar dönüp durmayı akla getiren bir yapısı var. yani burada anlatılan şey sadece müzik değil. çok çok temel bir şeyden, çok ama çok temel bir şekilde bahsediyor.
  
  leftovers izlediyseniz, six feet under izlediyseniz, rectify izlediyseniz ve bu dizileri sevdiyseniz, om'un advaitic songs albümü size beklemediğiniz kapılar açacak. sizi düşünmeye zorlayacak. dinlere değil aslında, öğretilere gideceksiniz. ki öğreti kavramı, dinden çok daha öte bir mehfum. 'geist', burada vurgulamak istediğim. mantralar, disiplinler, aydınlanmalar, telvin... çok anlatamadığımın farkındayım. dinlerseniz albümü, bu söylediklerim daha bir oturacaktır. çünkü orada işitsel uyarıcıya da ihtiyacınız olacak.
  
  işin teknik tarafıyla ilgili de bir iki kelam etmek istiyorum. bu albümü kulak içi kulaklıkla dinlememenizi öneriyorum. tabii ki aslında hoparlörle dinlerseniz daha bir verim alırsınız ama duyacağınız ezgilerin büyük bir kısmı düşük frekanslar olacağı için hiç değilse kulak üstü bir kulaklığa yönelin derim. çünkü daha geniş alana ihtiyacınız olacak. çünkü advaitic songs, gerçekten belli bir özeni, belli bir disiplini hak eden bir albüm. işte o noktada janrın da hiç önemi kalmıyor.
  
  son dönemde kafamı en çok açan albüm/kayıt bu oldu.
• hinduzim ve budizm de tanrinin yaraticilik özelligini simgeler ... ters 35 e benzer ...
• lotüs çiçeğinin yaprakları açlıdığında içinden çıkan cevher, yaradılışın en mükemmel sesi, aydınlık.