la lengua de las mariposas

• “ateo, rojo, tilonorrinco, proboscis...“
• türkiye'deki köy enstitüsü kökenli solcu öğretmenlere benzeyen yaşlı öğretmeniyle, tanıdık esintileri olan film.
• muhtesem bir yüz ifadesine sahip minik moncho'nun ekseninde döner film; küçük bir ispanyol kasabasini baz alarak; cumhuriyetçilerden, fasistlerden ve özgürlük kavramindan dem vurur; kiyidan köseden de olsa...
  
  --- spoiler ---
  süphesiz ki filmin en can alici kismi finalidir... fasistlerin topladigi cumhuriyetçilerden olan ögretmeninin bulundugu kamyonun ardindan kosarken, o'na o'nun ögrettigi ve özgürlügü simgeleyen bir kus olan tilonorrinco diyerek seslenir; "kizillar", "dinsizler" nidalari esliginde...
  --- spoiler ---
  
  ayrica filmin müziklerini alejandro amenábar yapmistir...
• finali ile insanı etkileyen, gerçekçi bir film.
  
  ...kurtlar asla bir kuzu ile yatmazlar. ama bir şeyden eminim eğer bir kuşağa izin verirsek, yalnızca tek bir kuşağa, ispanyada özgürce yaşamasına izin verirsek, ondan sonra hiç kimse onların elinden özgürlüğünü alamayacaktır,hiç kimse bu hazineyi onlardan çalamayacaktır...
• 1999 yapımı ispanyol filmi... bir başyapıt.
  
  bir çocuğun gözünden ispanya iç savasının etkilerini ve franco darbesinden sonra insanların ruh halinin nasıl değiştiğini, baskı altında iken bir insanın ne kadar dönek olabileceğini, daha doğrusu dönekmiş gibi davranabileceğini gösteren film.
  
  can tatlı tabi
  
  ve fakat franco darbesi de bir süre için asayişi sağlasa da fikirleri öldürememiş.. küçük bir çocuk için bile
  
  "ateo, rojo, tilonorrinco, proboscis.."
  
  tüm idealist öğretmenlerimize sevgi ve saygıyla..
• koca bir çakıl taşı yuttum. sesini duyduğumdan beri boğazımdan bir düğüm inmek bilmiyor. anlatmaya kelimelerim yetmedi. kelebeğin içeri kıvrılmış dilini denedim şayet suskunluğumu belki o bozsun diye. bir çiçeğin yaprağından başlardı anlatmaya renklerinden, kokusundan belki. onun da ağzından çıkıverdi tek kelimesiyle bilmediği dilden söz ettiği sevgiyle.
• ispanya 1936 da yaşamış, biz 2000 lerde türkiye'de hala yaşıyoruz. demokratik düzeni yıkmaya çalışan faşist düzenin, bir çocuğun öğretmenini çok sevmesine rağmen ona karşı nasıl öfkeli biri haline dönüştürdüğünü çocuğun gözünden bize aktarıyor. tarihi gerçeklerden alınmış bir film. 1939 a kadar süren bu iç savaş, faşistlerin galip gelmesiyle sonlanmış. franco'nun, 1975 'deki ölümüne kadar sürecek olan, diktatörlük dönemi başlamıştır.
• naif diyaloglardan sonra finali biraz sert oluyor, boğazda düğüm hissi bırakıyor. bazılarının sayfalarca konuşup anlatamadığı duyguyu dört dakikada fazlasıyla yaşadım. çok güzel bir film, izlemek isteyenler durmasın izlesin.
  
  tilonorrinco! proboscis!!...
• daha dün haberim olup izlediğim leziz bir ispanya iç savaşı filmi. son sahnesinde donup kalırken sanki hiç yabancısı olunmayan bir his vardı yanımda bitiveren. çok tanıdık , çok bilindik; o korkaklığın ve teslim olmanın iğrenç duygusu , bir nevi utangaç utanç. son söz şu ki; '' faşizm konuşma yasağı değil söyleme mecburiyetidir.''
• sinema filmi, ufak bir kasabada yaşayan cin gibi zeki bir çocuğun bakış açısıyla iç savaş öncesi ispanya'dan bahseder. filmin sonlarına doğru iç savaşın başlamasıyla bir anda değişen toplum yapısı çok kısa ama fazlasıyla etkileyici olarak anlatılır. iç savaşın insanları içine ittiği psikolojik hal, filmin sonunda hüngür hüngür ağlayan ama bir yandan da göz altına alınanlara söven babanın haykırışlarında ve suratında özetlenmiştir.