kırmızı bisiklet

• suat baturun öykü kitabı
• (bkz: beyaz bisiklet)
• can dundar in, bir bolumunde zamana; "neden en mutlu oldugumuz an isiktan hizlisin, aci cektigimizde kaplumbagadan yavas..." diye sitem ettigi son kitabi. baba olduysaniz, babaniz olduyse ya da hala hayattaysa, yani; her halukarda okunmasi tavsiye edilir.
• akşam saat yedi, hava henüz kararmamış, ben de kararmamışım henüz, tatil yok yine bu sene, kuyumcuda çalışıp para biriktiricem önümüzdeki sene için. lise ikideyim. beyaz bir skoda geldi oturduğumuz lojmanın önüne. bagajı açık gibi sanki ama görüyorum iple bağlı. yukardan bakıyorum, oturduğumuz evin penceresinden, arkadaşlarımın birinin babasının arabası bu, park ediyor ve bagajdan o muhteşem ve kocaman bisikleti çıkarıyor işte. kırmızı bisiklet. en çok özendiğim şeylerden birisi ilk gençliğimde. çocuk –adamın oğlu yani- apartmanı inlete inlete koşarak iniyor merdivenlerden , duyuyorum. haklı tabii, ben olsam balkondan atlardım belki de. çocuk arabanın yanında şimdi, babasına sarıldı aceleyle, bir an önce binmek istiyor bisikletine. kırmızı bisiklet,jantları çelik, belli. dağ bisikleti, ova çocukluğumuzda, lojmanda nerede dağ var halbuki ama lastikleri kalın. ve sonra vahşi bir hayvanı terbiye etmek istercesine atladı üstüne ali -arkadaşım- şimdi lojmanın en gözde çocuğu olacak bir iki günlüğüne.
  işte herkesin haberi oldu artık, vakit sokağa çıkma vakti, ama ayaklarım geri gidiyor bir yandan, inenler bisikletleriyle iniyorlar çünkü, benim yok, şimdi onlar lojmanı turlayacaklar ben, okey oynayan amcaları seyredeceğim aklım turda, aklım hep kırmızı bisklette benim.
  istesem bir tur verir mi ali bisikleti, verir elbet, ama gururum buna el verir mi, hele de o’nun yanında başkasından bisiklet ister miyim hiç sanmıyorum.
  o gece iki-üç saati kendi başıma bir ağacın altında oturarak geçiriyorum, arkadaşlarım dışarıda olduğumdan habersiz, ertesi sabah işe başlıyorum , büyük bir alışveriş merkezinde bir kuyumcuda, büyük bir alışveriş merkezi dediğim o zamanın ikincisi yani, başka yok zaten.
  böyle şeyler düşünmeye çalışıyorum ama aklım çocuklarda, ve hep güneşin son deminde parlayan kırmızı bisiklet gözümün önünde.
  
  sonra gece, ağır aksak eve dönüyorum lojmanın bahçesinden, kapıda o’nu görüyorum , bekliyor, elinde bisikleti bu sefer beyaz, kız bisikleti yani. nerelerdeydin diyor, gözükmedin hiç. film izledim diyorum yeni çıktım biraz dolaştım dönüyorum, yardım edeyim mi diyorum bisikleti yukarı taşımana, iyi olur diyor hatta sen de kalsın binmek istersen, ne zaman sıkılırsan bırakırsın bizim kata. gidiyor.
  
  o gece bütün çocukluğumu turladım o bisikletle sabaha kadar, hız yaptım geçmişime doğru, aynı yollardan bin defa geçtim, ayaklarım kasıldı, bacaklarım hiçbir şey hissetmez oldu da sonra bıraktım bisikleti. sabahtı.
  
  merhaba iş hayatındaki ilk günüm, güle güle ilk gençliğim.
• (bkz: sindirella)
• can dündar'ın babalık ne menem bişeydir diye düşünerek başladığını düşündüğüm, ilk bir kaç bölümün babalıkla ilgili olduğu, sonrakilerin genel olarak çocuklarla ilgili olduğu çok başarılı ve doğru saptamaların yapıldığı, her yeni baba olmuş arkadaşıma hediye ettiğim kitap.
• uc tekerlekli, arkasinda bir kisiyi daha ayakta tasiyabilecek basma yeri ve dirayeti olan, metalden yapilma hayatimin ilk bisikleti. sarhos bir kamyonun tekerleri arasinda parcalanana kadar en mutlu gunlerimi paylastigim cocuklugumun ilk anilarindan.
• (bkz: yeşil bisiklet)
• babalık sorumluluğu üzerine yazılmış, her baba ve baba adayının okuması gereken can dündar'ın eşsiz eseri.
  
  ...süzüldüm imbiğinden...
  piştim, o ihtiyarın dergahında..
  babamın oğluydum eskiden;
  oğlumun babası oluverdim birden...
• can dündar bu kitabında 'kırmızı başlıklı kız, pamuk prenses ve 7 cüceler' gibi çocuk hikayelerinin aslında pornografik taraflarının makaslanarak günümüze uyarlandığında da bahseder.
  
  edit: 'pamuk'u unutmuşum. yuh lan..