gezi'den kürtlerin çıkarması gereken mesajlar

• söz konusu kürt olunca herkes birden türk'leşiyor...
• kürtlerin değil türklerin çıkarması gereken mesajlar vardır...
  
  "bi saniye… biz diyarbakır'ı da 30 sene bu medyadan izledik di mi?"
  böyle yazdı tuna kiremitçi, polisin gezi parkı eylemcilerini tazyikli su ve gaz bombalarıyla püskürtmeye çalıştığı günlerin birinde.
  taksim'in, polis şiddeti ile ilk karşılaşması değildi. ancak orada panzerle ilk kez yüz yüze gelen insanlar vardı.
  olayları takip eden bazı köşe yazarları, yaşanan şiddet karşında lal olduklarını, tarif edilmesi güç bir hayalkırıklığı yaşadıklarını yazıp durdu.
  kırgındılar.
  kızgındılar.
  şaşkındılar.
  aralarında, bdp milletvekili sebahat tuncel'in bir polis müdürüne tokat attığı günlerde, milletin bir vekilinin şiddete "başvurmasını" kıyasıya eleştirenler de vardı. hatta, eminim, bu olaydan haberdar olmayanlar bile.
  hatırlayın, bundan üç yıl önce, silopi'de newroz kutlamaları sırasında polis, demokratik çözüm çadırı'na yürümek isteyenlere gaz bombası ve tazyikli su ile müdahale etmişti. tuncel'in, polisi durdurma çabaları çaresiz bir tokatla sonlanmıştı.
  siz görmediniz, o yürüyüşe katılanlar arasında beyaz tülbentli kadınlar da vardı.
  yaşlı başlı adamlar da vardı.
  çocuklar da vardı.
  görmediniz çünkü siz aslında 30 yıldır her gün penguenleri izliyorsunuz. "günaydın gezi" manşeti atan gazeteleri okuyorsunuz.
  sebahat tuncel, o tokat yüzünden yargılandı. 25 bin lira para cezasına çarptırıldı. mahkeme, "kamu görevlisine fiili ve sözlü saldırıda bulunduğu"na kanaat getirdi.
  polisin gezi parkı eylemcilerine yönelik şiddetini izliyoruz günlerdir. ben ilk günden beri, olayları takip etme şansı yakalayan kürtlerin ne hissettiklerini merak ediyorum.
  "hakkari'de puroları yaktık, batı'da olanları tartışıyoruz" esprileri bir yana, madalyonun öbür yüzü var.
  * * *
  insanın en çok çaresiz kaldığı an, sesini duyuramadığı andır.
  bazen değil bağırmak, kendini yaksan, derdini anlatamazsın.
  burada, "kendini yakmak", bir metafor değildir.
  kendini yakan çocuklarımız oldu bizim, sizin hiç isimlerini duymadığınız.
  insan bazen, ne yapsa olmaz çünkü.
  düşünür o vakit: "ya ben anlatamıyorum ya da onlar duymuyor."
  bu eşik, en tehlikeli eşiktir.
  "aklını kaçırma" eşiğidir.
  ve insan bir kere aklını kaybetmeye görsün.
  işte sizin o, "kaybedecek hiçbir şeyleri yok" dediğiniz insanlar, bu eşiği çoktan geçmiş olanlardır.
  gezi parkı'nda polis şiddetiyle ilk kez karşılaşanlar, idrak etmekte güçlük çekti başta.
  sordular; "neden?" diye.
  anlayamadılar çünkü: "bir iktidar/polis/devlet kendi vatandaşına bunu nasıl yapar?"
  genç çapulcular, "benim toma'm bana sıkıyor" diye şarkı sözü bile yazdı.
  oysa, bu toprakların altında binlerce toplu mezar var hala. şu anda, şu an ayağının altında.
  devlet, yıllardır değil su, değil gaz; plastik bile değil, gerçek mermi sıkmış/sıktırmıştı binlerce insana.
  kürt meselesini konuşmayı tercih etmediğim tanıdıklarım var. "milyonlarca dolar yatırım yapıldı, daha ne istiyorlar" diye kürtlerin "nankörlüğünü" anlatırken suratları moraran insanlar gördüm.
  şimdi umarım onlar bir miktar da olsun anlamışlardır.
  bence gezi parkı'nın onca ve her şeye rağmen, en büyük kazanımı da bu olmuştur.
  
  (bkz: bianet)
• mücadele silahsız olduğunda gerçekten haklı oluyor. bu çıkarılmalı. silahsızken kardeşiz biz. silahsızken halk hep bir ağızdan sloganlar atıp sabaha doğru bile yollara dökülüyor. silahsızken insan hakları yanımızda. onlardan farkımız burada, onlara dönüşmedik hala bu davada. ve silahsızken gittikçe aydınlanıyoruz. şimdi sarılma vakti.
  
  ayrıca bir türk olarak benim çıkardığım ise, böyle medyanın...
• beyazım ve türk'üm...
  
  ama açıkcası mesajı çıkarması gereken tarafın öncelikle (yanlarında olduğum) gezideki arkadaşlar olduğunu düşünüyorum.
  hatırlayalım:
  en masum talebinizde kolluk kuvvetleri nasıl da üstünüze çöktüler,
  ana akım medya günlerce tek ses vermedi,
  tüm haklılığınıza rağmen çapulcu dediler, dış mihrak dediler, cami dediler, içki dediler, %50 dediler...
  
  şimdi bu 20 günü yıllarla,
  ölümleri onbinlerle çarpın...
  doğudan batıya ses geçirmeyen medya sayesinde batıda yaratılmış,
  gerçeklerden tamamen habersiz ancak kürt kavramına düşman edilmiş bir halk düşünün,
  yakılmış köyleri, dışkı yedirilmiş insanları hatırlayın.
  
  oradaki insanın pisikolojisini anlamak için içine itilmeye çalışıldığınız durumdan kaynaklanan itirazı hissedin.
  ve gidin şu başlığın altına yazın:
  
  özür dilerim senden kürt kardeşim
  
  her iki taraf için:
  buradan başlayacak empatiyle,
  ve öteki adamın mokasenleriyle alınmış 20 günlük bir yolun kattıklarıyla
  önyargılarınızı bitirmeye hazır olun
• olsa olsa "bu işi en iyi bizimkiler yapıyor" mesajı olur. başka da bir şey yok. öküzün altında buzağı aramayın.
  
  kraldan çok kralcılar doldurmuş başlığı yine.
• önemli mesajlardır.
  
  bunlardan iki tanesi de şudur:
  
  - on tl'ye yarım ekmeğe üç adet köfte
  - altı tl'ye de üç dilim karpuz olmaz.
  
  onun dışında türk-kürt çok güzel direndiler, halen de direniyorlar. en azından birbirlerini anladılar. kürt bir dostum vardı. bana dönüp, şimdi anladınız mı biz neler yaşadık? dedi. anladım gerçekten. öyle boş boş gözlerle bakmadım. kaldı ki ben götün önde gideniyim. yine de anladım, hayatımda ilk kez faşizmi anladım. ama korkuyorum. bulunduğu kaba uyan su gibiyim ama bir şeyler değişiyor bende.
• özel olarak kürtlerin çıkarması gereken bir mesaj yoktur. gezi'den mesaj çıkarması gerekenler iktidar ve muhalefettir. ancak türk-kürt demeden halk olarak çıkarmamız gereken mesaj, kenetlendiğimizde bizi kimsenin yıkamayacağıdır.
• ne olduğunu anlatmaya mecalim yok ama ne olmadığını kısaca söylemek isterim.
  
  biri şöyle bir değerlendirmede bulunmuş;
  
  ''uludere soruşturmasında görevsizlik kararının tercümesi: kürtler olmadan erdoğan'ı deviremiyoruz; haydi kürtler de gezi'ye.''
• ''ben gezi de kürt türk rum ermeni görmedim dişlerine mi bakıyorsunuz,düşüncenin özgürlüğün ruh un sevginin ırkı mı olur yeter ulaaan'' diye dalacağım mesajlardır.
• "yavuz hırsız ev sahibini bastırır" mesajın hasıdır