gece yolcuları

• samimi ve alçakgönüllü insanlardı.
  
  yıl 2004. arkadaşım cem özkan'ın yakını.
  cem özkan'ın taksim'deki ofisindeyiz.
  oturmuş çay içiyorken kapı açıldı, gece yolcuları girdi.
  tanıştık.
  sanırım solistleriydi, okuduğum okulu, enstrüman çalıp çalmadığımı falan sordu.
  yaş 17, ergenim. o yıllarda hiçbir şey çalmıyorum.
  utana sıkıla "bas gitara başlayacağım sanırım seneye" dedim.
  ilk defa bu kadar ünlü insanlarla tanışıyorum.
  bir 5-10 dakika muhabbet ettik.
  
  1 yıl sonra arkadaşım gece yolcuları'nın elemanlarıyla karşılaşmış.
  arkadaşımı hatırlamışlar.
  "senin bir arkadaşın vardı o gün yanında. bas gitara başlayacağını söylemişti, başladı mı? ne yapıyor, iyi mi?" diye sormuşlar.
  
  beni de hatırlamışlar.
  yaş 17, bıyığı yeni terlemiş klasik ve silik bir ergendim.
  
  ve 2004 gece yolcularının patladığı yıldı, çok ünlülerdi, her yerde şarkıları çalıyordu.
• grubun bateristi bülent ecevit albayrak yaklaşık 10 yıl bu grupta çaldıktan sonra bateristliği bırakıp coğrafya öğretmenliği yapmaya başlamıştır.
• piyasada bu kadar götlek, şovmen varken bu adamlara içi boş demek haksızlıktır. eski şarkılarını açar hala dinlerim, burkulur yüreğim.
• neden şarkısı ile gönlümde bir kez daha taht kurmuş grup. vokalistin sesi harbi güzel gitmiş.
• gece yolcuları isminin çok güzel de bir hikayesi vardır. grup ilk kurulduğunda hemen bir hafta içinde bir barla anlaştılar,ama daha grup üyeleri birbirlerinin yeteneklerini tam anlamıyla bilmiyorlardı bile.. sabahlara kadar çalıştıkları gecelerden birinde, "abi iyi de bu gruba bi isim lazım" sorusu gelince, ugur hiç düşünmeden "isim hazır abi, kamyon şöförleri gibiyiz, hiç bilmediği yolda gece yolculuğu yapar gibi..." diyince ışık yandı ve grubun adı gece yolcuları oldu... ben 1997'de tanıştım onlarla... hepsi dünyalar iyisidir... hayatımın çoook önemli ve uzun bölümünde birlikte paylaştık... bu albüm için çok uğraştılar, hakettiler... onlar müziği profesyonelce ama amatör bir ruhla yapıyorlar... albümlerine onlar kadar sevinen çok insan var... onlarla büyüyen... edirne'ye, trakya üniversitesi'ne ve hayatıma renk katan güzel insanlardır...
• müzik türü: ağlak rock
• dün gece uşak'ta açık hava konserine denk geldiğim grup. sıfır ego, muhteşem bir amatör ruhla harika bir konser verdiler. böyle sıcak müzisyenlere çok büyük saygı duyuyorum.
• bu albüme sahip olmak için harcadıkları emeği mesleklerine harcasalar profesör olurlardı(içlerinde iki makine mühendisi, iki fizik mezunu, bir bilgisayar programcısı barındırıyorlar)... en azından emeklerine saygı duyulmalı.. onların ne kadar candan, ne kadar sıcak ve doğal olduğunu bilenlerin, onlarla kimi zaman süper matrak, kimi zaman çok acı günler geçiren ve onlarla paylaşarak büyüyen insanların, (bkz: sun of a beach) çırpındıklarını ama umutsuzluğa düşmediklerini ve tırnaklarıyla bir yerlere geldiklerini görünce haklı bir sevinç ve gurur yaşadığı harika insanlar...
• yeni kliplerinde gördüğüm kadarıyla solistleri bundan sonra hayatını osmantan erkır olarak sürdürecekmiş. naapmış lan saçlarına?
• evimin altındaki unlu mamüller dükkanı çalışanı kankim nesrin sağolsun hatırladığım grup.zira son ses (bkz: unut beni) parçasını dinliyordu asjsj ben bu şarkıyı en son hayat bilgisinde barbie ortegadan ayrıldığında falan dinlemiştim sanırım :))