fani dünya

• (bkz: funny dünya)
• akrep nalan şarkısı.
• eski güzel günleri hatırlatan bir akrep nalan şarkısı
  
  en karanlık gecemde, bir kulaç sesin yeter
  kapanmış kapılardan, bir süzme ışık yeter
  
  yeter ki çağır beni
  yeter ki özle beni
  
  en umutsuz anımda
  yalan da olsa ara beni
  
  dünya fani ölüm ani
  sevdan yetmez
  ara ara ara beni
  
  https://www.ttnetmuzik.com.tr/…20d%c3%bcnya%20akrep
• yoldan geçen birisi, evinin bahçesinde tuhaf hareketler yapan bir adama sorar:
  
  – niye öyle tepinip duruyorsun?..
  
  – keçe tepiyorum. sıkıştırıp pazarda satacağım. ne yapalım, fani dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz.
  
  – başındaki çıngırak ne?..
  
  – çevredeki bahçelerin ekin ve meyvelerine kuşların gelmemesi için ses çıkarıyorum. sahipleri de bana bir miktar ücret ödüyor. ne yapalım, fani dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz.
  
  – peki, sırtındaki yük nedir?..
  
  – bu yayıktır. yoğurttan yağ çıkarıyorum. sonra da götürüp pazarda satacağım. ne yapalım, fani dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz.
  
  – o elinde döndürdüğün nedir?..
  
  – bu bir kirmendir. komşuların yünlerini eğiriyorum. onlar da ücretini ödüyor. ne yapalım, fani dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz.
  
  – ağzınla ne mırıldanıyorsun?..
  
  – hatm-i tehlil okuyorum, isteyenlere hediye ediyorum. onlar da bana çeşitli hediyeler veriyorlar. ne yapalım, fani dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz.
  
  – niye öyle sağa sola bakıyorsun?..
  
  – komşu çocuklarını takip ediyorum. onları tehlikelerden korumak için bakıcılık yapıyorum. komşular da bana ufak-tefek hediyeler veriyorlar. ne yapalım, fani dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz!..
  
  -peki ya dünya fâni olmasaydı daha neler yapardın?..
  
  – ona göre tedbir alırdım!..
• çıkamayayım diye zincirlendiğim mağaramı çok sevmiştim.
  küçüktüm çünkü, doğduğumdan beri başımı bile çevirmemiştim, çevirememiştim ve başka mağaraların varlığından bihaber zihnim, kıyas yapabileceğim emsalleri kurgulamaktan acizdi.
  içinde olduğum haldeydi etrafımdaki herkes ve herkesle aynı haldeydim. öyleyse, doğrusu buydu! mutlu olmamam için sebep yoktu.
  
  gölgeleri gerçek sanıyorduk. sanıyormuşuz.
  gölgeler?
  
  arkamızda bir yerlerde, mağaranın girişine yakın, ateşler yanıyordu. şenlik ateşleri belki. belki ölülerimizin bedenlerini huzura eriştiren türden. ya da hiç bir anlamı yok, öylesine yakılmış ateşler işte.
  
  mağaranın dışında hareket varmış. mesela, rüzgar esiyormuş ve bir ağaç kendi köküne secde ediyormuş. dökülen yapraklarını avuçlarına alıp savuruyormuş çocuklar. çocukların anneleri gelip onları kucaklıyormuş. düşüp kanattıkları dizlerini öperek iyileştiriyormuş. köpekler kedileri, kediler kuyruklarını kovalıyormuş. incecik bir delikanlı, uzun saçlı bir kızın elini tutuyormuş, tuttuğu eli hiç bırakmayacağına söz verip savaşa gidiyormuş. savaş, kızıl boyayla boyuyormuş kızın saçlarını, başının üstüne kızıl cinleri topluyormuş boya. kocakarılar, onları kovmak için ağacın etrafında dönerek şaman dansları yapıyormuş. erkekler avlanıyormuş, kadınlar bitki köklerinden umut topluyormuş.
  
  hareket varmış.
  ateş,onları duvara yansıtıyormuş.
  gölgeler böylece can bulup bedene erişince, ben ve mağaramın halkı gerçek sanıyormuşuz onları.
  
  rivayet gibi anlatıyorum ya şimdi, çünkü bize de biri hikaye etti bunları.
  
  mağaramı ve gölgelerimi ve zincirlerimi sevdiğim günlerdi. gölgelerimin gerçekliğinde yaşayıp giderken bir adam geldi. bazıları ona bilge diyormuş ama bence yalnızca korkak bir hayalciydi. ölümden korkuyordu. yok olmaktan korkuyordu. hiçlikten, masal devlerinden ürken bir çocuk gibi ürküyordu.
  korkuları ve hayalleriyle geldi.
  uzun boyunu, kocaman gövdesini, içinde cinler oynayan sakallarını kucağına alıp mağaranın ortasına bağdaş kurdu, oturdu.
  rivayet gibi size anlattıklarımı, bize anlattı.
  
  "yaşadıklarınız gerçek değil" dedi.
  "sizin gerçeğiniz, zincirlerinizden kurtulup asılları görmek için mağaradan çıktığınızda başlamakta. suretlerle oyalanıp duruyorsunuz. zavallı kağıt kuklalara olmadık canlılıklar atfediyorsunuz. zaman diye bir yanılsama icad etmişsiniz, sonra ona kul olmuşsunuz. zaman dininin ibadeti olarak, ömür dediğiniz bozucu, çürütücü, yok edici denizde uzaklara yüzüp boğuluyorsunuz.
  
  aslolan bu gölgelerin dünyası değil.
  burası fani.
  bir de salt zihinle anlayabileceğiniz bir yer var.
  her şeyin gerçeği orada.
  orada zaman yok. zamana bağlı bozulmalar yok. değişme yok.
  başınızı çevirin ve mağaranın dışına bakın. göreceksiniz gerçeği. oyalanmayın bu ölümlü kımıltılarla.
  
  hayır, sizi yeni bir dine çağırmıyorum.
  o işi benden sonra gelecek bir takım adamlar yapacak zaten."
  
  bu ve buna benzer şeyler söyledi. sonra da uzun boyunu, geniş omuzlarını, içinde cinlerin oynadığı sakallarını toplayıp gitti.
  adına eflatun diyorlardı.
  
  mutluydum. mağaramı seviyordum.
  ama küçüktüm. baştan çıkmaya hazırdım.
  merakın küçük kurtları içimi oymaya başlayınca, başımı çevirdim.
  
  belki şimdi, mağaranın dışında gördüklerim, gölgelerin gölgesi. o denli sahteler ki belki, yalnızca zihnimin zavallı ürünleri.
  emin olduğum tek şeyse, artık korkuyor oluşum. korkuyorum ben de o adam gibi ve yok olmak yerine mağaramı küçümsüyorum, ona fani diyorum. sonsuzluğun olduğu o mekana gitmeyi bekliyorum.
• bazen gerçekten insanlar fani dünyada yaşadıklarını unutuyorlar, sürekli birbirlerini yiyorlar. onca enerji tüketimi, onca ego savaşı, cidden çok yazık. hepimizin gideceği tek yer var: toprağın altı... dünyevi şeyler insanı yorar ama bu denli değil. oldukça yorulduk hem fizik olarak, hem de manevi olarak... aynı topraklarda yaşayan insanlar gibi değiliz, sadece husumet ve öfke var. insanların içindeki öfkeler dinmedikçe, hırs duygusu güçlenip onların kimliklerini yiyen bir canavara dönüşüyor ve o canavar hep aç, hiç doymuyor.
• nükhet duru'nun bana rağmen (2001) albümünde şarkısı. arto tunçboyacıyan'ın vokali nefistir. *
  
  yine geceler düğümlendi güne
  ahh yine aklıma geldin yine
  sen adımı çoktan unuttun yar
  bana acılar kaldı yadigar
  
  yine penceremden hasretin sızar
  ah gördüğüm dostlar seni sorar
  neden anılardan rahat yok hala
  yeter bedelini ödedim yar
  
  ahh fani dünya bu son aldanışım yalancı aşklara
  ahh fani dünya bu son ağlayışım yaşanan uğruna
  
  yine kapımda uykusuz akşamlar
  ahh yine yalnızlığım dört duvar
  neden anılardan rahat yok hala
  yeter bedelini ödedim yar
  
  ahh fani dünya bu son aldanışım yalancı aşklara
  ahh fani dünya bu son ağlayışım yaşanan uğruna
  
  söz: zeynep talu
  beste: cenk taşkan
  düzenleme: tansel doğanay
  gitar: erdem sökmen
  davul: cengiz baysal
  perküsyon, vokal: arto tunçboyacıyan
• kargo bunu 2005 yılında yıldızların altında albümünde akustik olarak çalıp, gecelerimizi piç etmişti. iki dakika yirmialtı saniyelik bir kıyaktı..
• çok az kişinin haberdar olduğu efsane kargo şarkısı. bir adet gitar ve bir adet koray candemir'le bu güzel şey ortaya çıkmış. müzik ne güzel şey lan.
  
  http://www.youtube.com/watch?v=oth5tyiyni0
• gelip gecici yasam anlamında kullanılan bir sozdur.