napoleon savaşları

• modern savaşların başlangıcı diyebilirim.
  napolyon'un ordularında moral yüksek tutulmalıydı; askere çağırma işlemleri yerine, savaşmak isteyen gönüllüler tercih edilirdi. bu gönüllülerin devrimci gayretlerini kullanarak orduya yüksek moral aşılayan napolyon, yeni ödüller koyarak imparatorluk muhafızları gibi elit müfrezeler oluşturmuştu. çünkü: "lider, umut ticareti yapan kişi"ydi. napolyon için. "savaş esnasında askerleri cesur kılan, onlara çekilen nutuk değildir. kıdemli askerler çok zor dinler bu nutukları. acemi askerler ilk yaylım ateşinde bu nutukları unuturlar. bu uzun nutukların işe yaradığı tek zaman ise çatışma anıdır. önemli olan savaş anında baş gösterebilecek olumsuz tüm etkileri uzaklaştırmak, yanlış haberleri düzeltmek, sefer esnasında uygun bir ruh halini canlı tutmak, askerler için keyifli bir ortam yaratmak üzere ordugah kurmaktır." aristokratlar ayrıcalıklı sınıf değildi; ordu içinde herkes terfi edebilirdi; bu imtiyaz sadece aristokratlara ait olmaktan çıkarılmıştı. hatta bir er, belli bir süreç içinde general olabiliyordu. bu uygulamaya değinerek: "bütün generallerimi çamurdan yaptım.” diyordu napolyon. ordu modern ölçekte yeniden organize edilmişti: napolyon orduyu müfrezeler halinde, manevra kabiliyetine sahip küçük ordular biçiminde bölümlere ayırmıştı. bütün hafif ve ağır silahlara ve zamanın tüm mühendislik ve teknik bilgilere sahipti. bu müfrezelerin her biri asıl ordudan bağımsız bir biçimde savaşabilecek şekilde eğitilmişti. sözünü ettiğimiz planlama ve örgütleme yeteneğine işaret edercesine: "beni en çok ne şaşırtır biliyor musunuz, hiçbir şey organize edemeyen güç." der napolyon.
  ordu komutanları, tıpkı bir orkestra yönetir gibi ve tam bir güven ortamı içinde bölüklerini öyle ustaca yönetirlerdi ki, napolyon'un herhangi bir anda yapacağı taktik değişimine hazır ve kolaylıkta adapte olabilecek durumdaydılar.