kiss the go-goat

• prequelle rezilliğinden sonra "kesin beğenmem" diye tıklayıp fazlasıyla beğendiğim parça olmuştur. o klavyeler, o 60'lar soundu.. ray manzarek gurur duyardı yemin ediyorum. ayrıca klibin hikayenin geçmişini anlatması da çok tatlı. papa nihil'in nasıl terk edildiğini izlediğimiz klipte sister imperator'un karnını tuttuğu bir sahne de var. bu da cardi c'nin^* sister imperator ve papa nihil'in oğlu olma ihtimaline işaret ediyor fakat papa nihil'in bundan haberi yok. her ne kadar "blue öyster cult'ı kopyalıyorlar" etiketi yapışmış olsa da ghost, hikaye anlatımıyla olsun, sounduyla olsun, sahne şovu ve bütün olarak görselliğiyle olsun, esinlendiği her şeyin en iyi yönünü alan bir grup. bakıp death ss de görmek mümkün, king diamond da. coven duymak da mümkün, böc da. ben niye cathedral'in hopkins'ini duyuyorum anlamış değilim, o ayrı.^* fakat kesin olan bir şey var ki, zaman zaman hayal kırıklığı yaşatsalar da her yeni şarkıyla şaşırtmaya devam ediyorlar ve bu da merakı canlı tutan unsurlardan biri. açgözlülüğünden dolayı tobias'ı çok eleştirdiysem de hakkını vermek gerek, ghost günümüzde popüler müziğin başına gelen en iyi şey ve rock müziğe en az 30 yıl önceki popülerliğini geri kazandırabilecek bir grup varsa o da ghost'tan başkası değil.
  ayrıca albümün ismi umarım gerçekten 7 inches of satanic panic olur.
  
  edit: ep'ymiş ve evet, isim doğru sanırım.