dzien swira

• polonya'dan çıkmış başarılı bir kara mizah ve taşlama. woody allen ve federico fellini etkisi bariz. kıyıda köşede kalmamalı diye düşünüyorum. filmin sonundaki etkileyici monolog ya da bir şiir alıntısı (alt yazı çevirisine göre):
  
  benim yol arkadaşım, yaşamını tıpkı karınca yuvalarının ışığa açılan kapıları gibi kurdun. ve kendini bir kozanın içine hapseder gibi davrandın, günlük yaşamın boğucu alışkanlıklarında. ve her gün seni çıldırtmayı sürdürse de sen bu alışkanlıklardan yavaşça bir barikat yükselttin; tüm fırtınalar, gelgitlere, yıldızlara ve duygulara karşı... her günkü insani durumunu unutmayı sürdürmek yeterince çabaya mal oluyor. bugün senin yapıldığın balçık kurudu ve sertleşti. kimse senin içinde artık bir zamanlar yaşamış olan ne bir astronot ne bir müzisyen, ne özverili birisi, ne ozan, ne de bir insan... bulamayacaktır.