5 entry daha
  • yirmibeşinci uluslararası istanbul film festivali sayesinde çoğunluğunu hatunların oluşturduğu bir seyirci grubuyla izleme şansı bulduğum derek jarman filmi. diyalogların iç bayıcılığı bir yana, sean bean ve tilda swinton'un çıtır çekirdek güzellikleri bir yana. zannedersem caravaggio'nun takıldığı ortamlarla çağımızın (ya da derek jarman'ın çağının) sanatçı ortamı arasında paralellikler kurulmuş. fena olmamış ama iğreti de durmuyor değil. yine de ilgi çekici ve estetik açıdan tatmin ediciydi neme lazım. yalnız kötü bir kopya oynatmışlar ve hatta ben makaslandığından da şüphe ettim. zira yer yer kopukluklar vardı filmde.
66 entry daha
hesabın var mı? giriş yap