milli park

• ama ne şarkı...senelere ricat ettiresi..yıkık bir aşk meydan muharebesinden çıkmışsındır...üstelik de mareşal ünvansız... ismetin özeline sığınırsın, pembe evin şarabıyla gecelerini kapkaranlıklara boyayarak... de ki aşkın en tabanında yattığım anlaşılmasın... ismet şüphesiz doğruyu söyler...en yakındaki ağaçlara sığınırsın...korumak için kendini, tenininde heves bırakan kurşunlardan, koruluk avına çıkarsın...şehirde..iki gökdelen arası, bir parça huzurlu an sıkıştırmaya çabalarsın...gamzeleri gelir aklına...korkunçtur yalnızlığımız anlarsın...bir oyun oynarız, oyalanırız...sonra her insanın boğazından aynı satır çıkar, iş çıkışı, akşamüstü duraklarında...orman değiliz artık, milli parkız...