günlükler

• "benim için, şimdi sonsuzdur, sonsuzsa durmadan değişir, akar, erir. hayatsa şu andır. geçip gittiğinde artık ölmüştür. ama her yeni anda sil baştan başlayamazsın. ölmüş olana göre yargılamak zorundasın. tıpkı bir bataklık gibi... daha en başından umutsuz. bir öykü, bir resim biraz merak uyandırabilir ama yeterince değil, yeterince değil. şu andan başka hiç bir şey gerçek değil ama ben yüzyılların ağırlığı altında boğulduğumu hissediyorum. tıpkı şimdi yaptığım gibi, bir zamanlar, yüzyıl önce bir kız yaşıyordu. şimdiyse ölü. ben şimdiyim ama biliyorum, bende göçüp gideceğim. zirvedeki o an, ani bir parıltı gelir ve seni alıp götürür, sonrası süregelen bataklık. ama ben ölmek istemiyorum."
  
  ağustos,1950
  (bkz: sylvia plath)