pamuk ipliği

• pamuk ipliğine bağlı, sihirli bir yüzük geliyor aklıma, herşeye gücü yetebilecek, ama narin ve şefkatli, sen...
  
  ipin diğer ucunda bir el var, yüzüğü avucunun içine almayı düşünmeden, nazikçe parmağına takıp mutlu mesut yaşamayı isteyen, ben...
  
  biliyorum ki, her başarısız denememde incelecek pamuk ipliği, ne olurdu yerçekimi olmasaydı?! ya da yüzük, olanca gücüyle sihrini gösterip parmağıma geçiverseydi ansızın? istemezdim inan...
  
  tek isteğim, pamuk ipliği yerine halatlarla bağlanmaktı gözlerine. böylece sonsuza kadar denerdik birbirimizin olmayı belki de...
  
  edit: çok aptalmışım... yazdıklarım bakidir, lakin yazılan kişi imha edilmiştir sessizce... yani kalan benim güzelliğimdir, bir de kıymetimi bilenlerin...
  
  ben büyüdüm editi: meğer imha edebilmek için yazılan kişiyi, önce kendini imha etmek gerekirmiş, meğer gözler arasındaki pamuk ipliği zamanla halata dönüşüyormuş farketmeden...