yakasında kağıttan bir gül

• bir edip cansever şiiri. -ilkyaz şikayetçileri/xii-
  
  yakasında kağıttan bir gül
  yana kaymış soluk kadife şapkası
  gözleri, eski gözleri
  kendinden binlerce mil uzakta
  sonuna dek açılmış bir çift gemici lambası şimdi
  
  sıkıcı bir kış ikindisi dışarda
  kirli kar bulutları, rüzgar
  üzünçlü bir tiyatro afişi gibi lokanta
  -ah bu yalnızlık ikindileri!-
  kısacık eteğini sürekli çekiştirmekte
  ve işte
  yoksulluğuna eklenmiş bir yoksulluk daha
  beni süzüyor bir yandan da. öyleyse
  neden olmasın, uzatsam da ona bir sigara
  ya da
  bir içki mi göndersem masasına daha önce
  -ah bu uzaklık ikindileri!-
  en iyisi kalksam yanına gitsem
  
  sevgiyle, sıcak, içten
  şöyle bir merhaba desem.
  
  kaçırıp bakışlarımı kirli dizkapaklarından
  ce çürüklerle dolu bacaklarından
  o biçimsiz, daracık alnını
  katmasam mı hesaba
  ve aldırmasam mı hiç
  çenesindeki o yapma bene
  -ah nasıl noel çanları da çalmakta dışarda
  taksim' de bir kilisede ya da tarlabaşı' da-
  yapabilir miyim istesem
  
  evet, sahi, ne çıkar
  ona bir merhaba desem
  
  önce yemeğe mi götürsem
  ya birden alınırsa
  salata, bonfile, şarap
  üstüne elma tatlısı, kahve
  dışarı çıksak sonra da, biraz yürüsek
  olmaz mı -neden olmasın- birlikte geçirsek geceyi
  (odasında birkaç iskemle
  kırık aynaya tutturulmuş resimler bolca
  ve pirinç bir karyola
  dökülmüş sıvaları duvarların)
  çekip çıkarsam mı onu bu kış ikindisinden
  
  ama her şeyden önce
  ona bir merhaba desem.
  
  ve sabah
  düşünce ilk ışıklar odaya
  çizince bu üzünçlü oyun' un son dekorunu
  (uyanmış benden önce, çay demliyor olmalı
  kırık dökük bir asa
  bir sürahi -sapsarı dibi-
  nedense göz göze gelince hemen
  yöneliveriyor mutfağa
  biçimsiz bir terliği sürükleyerekten
  -ah bu kirlilik sabahları!-
  ve gümüş yüzüğünü parmağındaki
  haberi çevirerekten)
  
  evet, ne çıkardı vakitten
  ona bir merhaba desem
  
  çekip gitti az sonra hafifçe sallanaraktan
  geri vermiş oldu kurduğum düşü bana
  gitti
  kağıttan gülü ve kadifeli şapkasıyla
  
  ah nasıl noel çanları da çalmakta dışarda
  titrek kış ikindisinde ve yalnızlıklarda.