tangolar kendisiymiş

• bir edip cansever şiiri. -ilkyaz şikayetçileri/xi-
  
  tangolar kendisiymiş, kim kime ne deseymiş
  her yer tanrı gibiymiş, bir sonsuz pistmiş.
  
  denirmiş
  çalmış o kemanları ki parmakları kalmış
  bakmış da yıllarca sanki günlerin hiç değişmeyen huyuna
  örneğin ilk yaz buz rengi bir alanmış
  basıp üstüne geçmiş, pespembe topukları kalmış
  geçmiş mi yalnız, hayır, tatmış da o kalabalıkları
  her şey öyle tamammış ki bir anlaşılması kalmış
  biri mi tanıştırmış onu ne kendi düşüyle
  öyle ki, kendisi gitmiş, düşüyle başbaşa kalmış.
  
  her şey uzunca bir yolculukmuş ve anlatılmış
  belki bir çay molasında. belki
  gözleri takılmış da kırık bir kayığa
  sazların arasında
  birinden birini pek anlamamış
  boyası dökülmüş bir kayık olmuş bütün anlatılanlar
  ne çıkarmış
  bırakmış kayığını son durakta
  kente karışmış
  düşünü unutmuş bu kez de kendisi kalmış.
  
  tangolar kendisiymiş, kim kime ne deseymiş
  ilkyaz mı? bir beyaz ceketle bir mavi kravatmış
  dökülen belleğinden daha sonra da
  ve batan gözkapaklarına
  bir bahçe kapısında üvez kurusu
  mor, sarı, bir sürü ufacık cammış
  tangoyu bırakmış kemanlarına dalmış
  üzülmüş bir denizmiş, çok sessiz bir denizmiş de
  sanki en küçüğünden bir balık kalmış
  geçmiş de yaşamın en saydamına çoktan
  oralardan
  denirmiş, bu şiirler öylesi bir haber salmış.