tenis öğretmeni

• bir edip cansever şiiri. ^{* * *}
  
  birinci set: pathétique
  
  gencecik bir kız idim
  marine marina aquamarine
  gencecik bir kız idim
  marine marina aquamarine
  bir oğlan çiçekler attı gözlerime
  marine marina aquamarine
  çevirdim yüzümü gülüşlerimin
  yarısı onda kaldı yarısı bende
  marine marina aquamarine.
  
  seslendim arkasından: bana mutluluk deyin
  marina aquamarine
  dedim ki benim adım mutluluk
  marine marina marine
  seslendim bir daha: mutluluk deyin bana
  marina marine marina
  ne olur adımla çağırın beni
  bukina bukini bukina
  adım mutluluk benim
  marine marina aquamarine.
  
  ikinci set: uyanış
  
  herhangi bir gündüzün bir odasındayım
  uzanıyorum yatağıma yarı çıplak
  öğle sonu, sıcak, panjurları kapatıyorum
  ben kapatır kapatmaz
  geceden ya da düşten sızmış
  bir görüntü gibi
  biri
  zorlamaya başlıyor panjurları nedense
  gölgesini görüyorum yalnız
  ve işte
  - yok başka bir seçeneğim, biliyorum -
  kaçınılmaz bir durumun bir odasındasın, diyorum kendi kendime
  ben böyle diyorum ya
  kısa bir an boşlukta gezindikten sonra
  yere düşüyor tavandaki avize
  maviyle kristal karışımı bir gürültüyle
  kapı aralanıyor hemen: masmavi bir oda bakıcısı
  bir şey, bir şey, bir şey ister miymişim acaba
  soruyor kekeleyerek
  buzlu bir konyak, diyorum ona, buzlu bir konyak
  panjurları gösteriyorum bir elimle de - ama ters yönde -
  başını sallıyor
  dışarı süzülüyor
  yürüyor yürüyor yürüyor
  mavi bir salonun ucunda
  masmavi bir leke gibi kalıncaya dek
  kapatıyorum kapıyı ardından.
  
  panjurları açıyor bir adam - yarı çıplak o da -
  içeri çekiyor kendini
  uzanıyor yanıma hemen - uzanıyor uzanıyor uzanıyor -
  aynanın önünde bir gülü ipe çekiyorlar
  mevsimine açılan bir gülü
  aynanın önünde, aynanın önünde, aynanın
  ve otelin trabzanından - otelin otelin -
  pespembe bir elmayı yuvarlıyorlar aşağıya
  ikiye bölünüyor aşağıda elma
  bir elma kurdu kıvrılıyor kıvrılıyor
  yeniden yerleşiyor elmanın yarısına
  bu kez de yüzükoyun uzanıyorum
  ben yüzükoyun uzanır uzanmaz
  elma kurdu öteki yarıya geçiyor kolayca
  bir elma sesi
  bir elma sesi daha
  ben elma ayna panjur elma.
  
  bakıcı kadın konyağımı getiriyor
  masmavi bir tepsinin üstünde
  uzanıp alıyorum
  
  tutuyorum bardağı bir süre dudaklarımda
  içinde gezdiriyorum dilimi
  gezdiriyorum gezdiriyorum
  neden böyle gülüyoruz, diyor kadın
  gülmüyorum ki
  sabahlığımı giyiyorum, saçlarımı topluyorum
  terliklerimi geçiriyorum ayaklarıma
  panjur, diyorum kadına, panjur
  - efendim
  - elma
  - anlamadım
  - ipe çektiler gülü.
  
  üçüncü set: sonsuz uyum
  
  yırtılmış bir tenis topu olmalıyım
  diye yineledim bu sabah
  pespembe hamağıma uzanarak
  ve pespembe kendime
  uznarak bir yabancı gibi
  ve dünyanın bütün yönlerini
  ve dünyanın bütün vakitlerini
  aynı anda ve birden
  gören ben
  bir de dedim ki
  yırtılmış bir tenis topu da olsam
  ne çıkar
  çünkü ben
  gene de
  yusyuvarlak bir yaratığım
  önce bir söz yuvarlağıyım. sonra
  ağzımla gözlerimle göğüslerimle
  omuzlarımla ve kalçalarımla
  ve topuklarımla ve karnımla
  ve dizkapaklarımla ve oyluklarımla
  her yanımla, ama her yanımla
  ufuksuz bir dünyayla örtünmüşüm de sanki
  bir sürü yuvarlaktan oluşmuş
  yusyuvarlak bir yaratığım.
  
  ah sonsuz uyum, sonsuz uyum
  sapsarı, güz kokulu, yanık sümbül gözlü bir kızdım
  daha sapsarı, daha güz kokulu, daha yanıl sümbül gözlü bir kadın oldum
  yaşamın huyuydum artık. kim bilir kimin
  kimlerin anısıydım
  üstü haçlı deniz kabuklarını işler gibi
  yaşanan bir çağın arasından fışkırmış
  yepyeni bir çağı işler gibi
  ağır ağır işledi bir deniz beni
  suyu suyuma vurdu
  suyu suyuma uydu
  büyülenmiş bir kırlangıçtı da sanki
  sonunda
  o sonsuz
  o derin
  o görkemli uyumu buldurdu bana.
  
  ve ben ki
  güzel yazmayan ama güzel anlatan
  ve güzel anlatılan
  bir sanemdim de saklanmamı dışa çıkardım
  ve eşsiz kâselerimle içkimi sundum
  ve bir ortaçağ sahhafı gibi
  özenle yerleştirdim kendimi
  yaşamın büyük suyuna
  kösnül suyuna
  kendimi buldum.
  
  nedir ki, dedim, bir büyük aşk bir çoğul aşktan başka
  onu ben yaratmadım mı
  öyleyse ben kullanıyordum.