a nyomozo

• ekşide az okunan başlıklara ve bazı yazarlara göz atarken denk gelip izledim.
  muazzam bir film. insanın çok sakin ve rutin bir hayatı varken kendisi bile farkına varmadan olayların içinde kendini bulması ve insanın annesi için ne kadar ileri gidebileceğinin örneği.
  ayrıca filmin sonuna kadar neler olabileceğini kestirmek biraz zor çünkü seyirci de aslında baş roldeki adam tibor gibi. diğer insanların gözünden olayları görmüyorsunuz sadece bir kişi tarafından olay anlatılıyor. film sahnelerine dair birkaç gözlemim spoiler kısmındadır.
  
  --- spoiler ---
  
  öncelikle tibor ile bilet gişesindeki kadın arasında geçen muhabbet beni benden almıştır.
  tibor: bilet gişesindeki kadına sorar akşam 10 için hangi filmi önerirsiniz?
  kadın: sinemaya gitmeyin boş verin. sanat filmleri artık ölü. onun yerine tiyatroya gidin en azından tiyatro öleli çok oldu.
  
  ayrıca film esnasında tibor mektubu okurken veya kendisiyle muhakeme yaparken daha gerçekçi olmak için o sahnelerin canlandırılması marjinal olmuş.
  --- spoiler ---