popiol i diament

• 70'lerde antonioni'nin yabancı'sında^* rastlayıp parmak ısırdığımız meşhur sahnenin bir ön-belirimi var bu filmde. taradım ama literatürde pek bahsedilmemiş. çiftimiz otelin lobisinden dışarıya çıkarken, kamera da geri çıkarak camdan geçiyormuş izlenimi veriyor. wajda'nın o vakitler orson welles'i takip ettiğini biliyoruz. zaten filmin ışığı da welles etkili. hatta boynuz kulağı epey geçmiş. kıta avrupasının görme/visual art kültürü başka tabii. çok iyi ışık tasarımı var filmde, dönemin teknik imkânları düşünüldüğünde hele başarısı daha iyi anlaşılır.
  
  ah o filmin ışığı... böyle anılan bir filmdir vesselam küller ve elmaslar.