katip bartleby

• içerik olarak pasif direnişi ele almış kitap. bu zaten yukarıda belirtilmiş. benim için daha ilginç olanı melville'in hikayeyi çok iyi kurgulamış olması. ilk çakallık anlatıcıyla başlıyor zaten. çalışmayı seven, üst sınıf ve duygusal bir anlatıcının gözünden anlatılmasaydı olaylar, hikaye çöp olurdu. ama yazar öyle bir anlatmış ki kimse bartleby'i yadırgamıyor. "bu nası bir tip böyle" diye yadırgayabilirsiniz o ayrı. böylesi absürd bir karakteri kült hale getirebilmesinden bahsediyorum. taa en baştan adamın ağzını yüzünü kırıp atabilirlerdi. fakat anlatıcının yanında çalışan iki tip de karikatür ve absürd olduğu için ve hikayeye bu ucubeleri tanıtarak başladığı için bartelby'in kontrastı azaltılıyor. sonrasında anlatıcının ince ince düşünmesi evhamlı olması bizim katibi daha da parlatıyor. misalen söylüyorum, bunu bir kaybeden olarak düşünebilirdik. kaybedenler kulübü ve benzeri edebiyatın günümüzde aşırı sahte durmasının sebebi de bu. melville'in yaptığı gibi yapamıyorsun kardeşim.