up the downstair

• porcupine tree'nin psychedelic döneminin ^{* * * *} en güzel parçalarından bazılarını içinde bulunduran 1993 çıkışlı, esasen steven wilson solo albümü kabul edilebilecek albüm.
  
  tarquin's seaweed farm, on the sunday of life gibi ergenliğinde evindeki taperecorder'la kaydettiği denemelerinden oluşan toplama kasetlerle underground müzik sahnesinde adını yavaş yavaş duyurmaya başlayan wilson, dinleyiciler tarafından sevilen radioactive toy şarkısına benzer psychedelic pop/rock şarkılarından oluşan bir albüm yapmaya karar verir ve ortaya bu albüm çıkar. öncelikle 2 disklik bir albüm olarak, voyage 34'u da içerecek şekilde planlanmış olsa da sonrasında wilson bundan vazgeçmiştir.
  
  "what you are listening to are musicians performing psychedelic music under the influence of a mind altering chemical called...'' şeklinde esprili bir ses kaydının ardından çat diye giren synthesia ile albüm başlar. always never, not beatiful anymore ve her nasılsa kadıköy'de bir şeyler içtikten sonra eve giderken otobüste uyuma şarkım haline gelmiş up the downstair gibi hoş, ecnebi tabiriyle ''trippy'' parçaların ardından kanımca albümün, hatta belki de ilk dört porcupine tree albümünün en güzel anlarından olan small fish-burning sky-fadeaway üçlüsü gelir. psychedelic rock severler için dinlenmesi, cd veya plak formatında elde bulundurulması farz bir albümdür. albümün b-sidelar'ından oluşan staircase infinities de ayrı güzeldir.
  
  2005 yılında çıkmış remastered versiyonunda albümün orjinal halindeki davul makinesi yerine gavin harrison bulunur. haliyle remastered hali orjinalden çok daha iyidir.