vatandaş

• enfes bir zamirdir.
  
  insanlara isimleri yerine birtakım rütbelerle, statü belirten unvanlarla, pohpohlayıp kendini iyi hissettirecek sıfatlarla hitap etme geleneğinin yaygın olduğu ülke, kallavi bir binanın kurulduğu yerdeki her türlü yapıya ve yere bu binanın isminin verildiği ülkedir. nedir? bir şehirde müzenin önünden geçen yol "müze yolu", yanındaki apartman "müze apartmanı", etrafındaki rastoran "müze restoran", market "müze market" diye adlandırılır. yapılara isim verme konusunda bu kadar kısır olan ülke insanları, birbirilerine hitap etmede binbir çeşit sözü kullanır.. "müdür", "doktor", "bacanak", "hacı", "patron", "ajan" falan falan.. üst tarafa bu sıfatları gerçekten taşıyanları, alt tarafa da sadece bu şekilde hitap edilen insanları koyduğumuz vakit payı paydasından küçük olan bir kesir elde ederiz. hakkını da vermek lazım ki birine bu tür bir şekilde hitap etmek eğlenceli aktivitedir.
  
  herhangi bir kelimeyi alıp birinin ismi yerine koyma konusunda sınır olmadığı için vatandaş kelimesi de yerini bilir, görevini yapar. ortamda olan-olmayan biri için gayet kullanılabilirdir. ördek verelim, arkadaşını kastederek "bizim bıyıklı vatandaş nerde?" şeklinde soru soran şahsiyet, konsoloslukta çalışmadığı sürece vatandaş kelimesini ilk anlamı için kullanmıyordur.