karen barkey

• "eşkiyalar ve devlet, osmanlı tarzı devlet merkezileşmesi" adlı kitabi ile sosyal bilimler tarih derneği'nin allan sharlin ödülünü alan tarihçidir.
  kitap eşkiyalık hareketlerinin bir gerileme gibi görülmemesini aksine merkezi otorite ile eşkiyaların karşı karşıya gelişinin devletin iktidarının pekişmesi ile sonuçlandığını söyler.
  kitaptaki şu bölüm "belgenin boğazını sıkmanın" bir başka deyişle sadeceye belgeye dayalı, merkezi otoritenin gözünden ampirik tarihçiliğin ne gibi sonuçlar doğurabileceği üzerine sayfalarca yazıdan daha etkilidir. ayrıca osmanlı tarihinde maduniyet(subaltern) çalışmaları için de nereden başlamamız gerektiğine dair iyi bir ipucudur.
  
  " 1063(1653) yılını şaban ayının ortalarında, ibrahim, köyü alibeyli'den yola çıktı, çal dağlarını ve manisa ovasını aştı, en az bir kaç günlük bir yolculuktan sonra, ölçüsüz yükseltilen vergilerden dolayı kadı'dan bir açıklama istemek amacıyla, manisa'daki mahkemeye geldi.ısrarla iddia ettiğine göre, bu kadar çok vergi toplanmasının sultan'nın emriyle olduğuna inanmıyordu; bu yüzden de vergilere dair kanıt nitelikli belgeler istiyordu. bu istemiyle, ibrahim yerel vergi toplayıcılarına güvensizliğini ve sultan'nın adaletine olan inancını gösteriyordu. sultan'nın yüksek otoritesini sorgulamayı istemeksizin ve 'adalet dairesi'nin' gereği gibi işlediğine güvenerek, yerel görevlileri suistimalle suçluyordu. kendisine yeni ve çeşitli vergiler isteyen son emirler gösterildi ve ibrahim, tarihi kayıtlardan kaybolarak, evine döndü"