süreyya ilmen

• nâzım hikmet’in çok ağır bir hicviyesine 1933’te konu olmuş zat.
  
  kendisine ve pederine aşağıda okuyacağınız şiirle hakaret edildiği gerekçesiyle şaire dava da açmıştır.
  
  adı şimdi bir marmaray istasyonudur önünde çay içilen, meçhulü intizar ederken.
  
  .
  
  hiciv vadisinde bir tecrübe-i kalemiye
  
  bir varmış
  bir yokmuş.
  develer tellallık edip satarken develeri,
  bir benim babam varmış,
  bir de bir zat-ı muhteremin pederi.
  benim babam,
  dazlak kafalı ufak tefek bir adam.
  o bir zat-ı muhteremin pederi
  ikinci sultan hamidin
  meşhur hırsız seraskeri.
  benim babam,
  dolu koymuş
  boş çıkmış,
  bütün ömrünce çevirmiş simsiyah defterleri.
  o, bir zat-ı muhteremin pederi -
  yemen çölünde açlıktan ölenlerin
  suyundan, ekmeğinden çalarak,
  kumun üstüne akan kandan
  yüzde yüz komisyon alarak
  han, hamam, apartıman yapmış...
  ey zat-ı muhterem!
  şaire, "kısa kes, diyelim, sözlerini!"
  ölmüş sizin serasker
  peder.
  benim de babam öldü.
  ve dünyaya yummadan evvel
  ışıklı çocuk gözlerini
  siz onun yanındaydınız.
  son beş papelin hesabını vermeden ölmesin, diye
  kalbinin atışını saydınız.
  tutmuyordu babamın öpülesi elleri.
  o eller..
  babamın gözleri artık
  simsiyah defterleri göremiyordu...
  fakat yine siz haklısınız:
  o gündü hesap günü.
  taktınız tenezzülen kendi elinizle siz
  bir ölünün burnuna gözlüğünü,
  beş papelin hesabını istediniz.
  işte o hesabı şimdi ben veriyorum.
  size bir tokat
  borcum vardı.
  dikkat!
  kolumu geriyorum.
  ikimiz karşı karşıyayız.
  sizin peder ölmüş.
  öldü benim babam.
  karşı karşıya kaldık iki meşhur adam.
  benim şöhretim nerden gelir,
  ben neyimle meşhurum -
  -malum!.
  size gelince:
  sizi meşhur eden şey:
  hırsız bir babanın kanlı altınlarını çalan
  hırsız bir oğlun parasıdır.
  sizin şöhretiniz:
  lanetle dolu bir yükün
  çuval darasıdır.
  şöhretiniz:
  kıvrak çengiler, büyük kemancılar veren
  çingene çadırlarının yüz karasıdır.
  inanmazsanız eğer,
  karıştırsın alim efendiler
  kalın yapraklı kitaplar gibi seneleri:
  anlarsınız ki, edirne boyu
  çingeneleri,
  görmemiştir soyunuz gibi bir soyu...
  bir varmış
  bir yokmuş.
  develer tellallık edip satarken develeri,
  bir benim babam varmış,
  bir de bir zat-ı muhteremin pederi.
  ey zat-ı muhterem!
  ölmüş sizin serasker
  peder.
  öldü benim babam.
  karşı karşıya kaldık
  iki meşhur adam...