nefir

• hunlar’dan bugüne kadar orta asya ve islam devletlerinde üflemeli çalgılardan olan (selçuklular ve osmanlılar’da tabılhane ve mehterhane grupları) askeri müzik topluluklarında kullanılan bir tür müzik elemanı.
  
  hayvan boynuzlarından yapılan ve seyyah dervişlerin çeyizlerinden olan bu (bkz: nefrin)in diğer adı da (bkz: canavar düdüğü) dür. böyle söylenmesi dervişlerin yırtıcı hayvanları uzaklaştırmak için kullanılmış olmasından ileri gelir. ayrıca uzaktaki birine seslenmek için de işlevsel özelliği bulunuyor. (bkz: borazan)
  
  zincirlerle boyuna veya bele bağlanan bu aleti (bkz: goygoycu)(bkz: nâm teberru) dervişlerin kullandığı da görülürmüş.
  
  (bkz: hacı bektaş müzesi) ve (bkz: tokat müzesi)nde nadide örnekleri sergilenir.
  
  nefirimi üflesem yâ vedûd deyû
  dervişoğlu çağırsam lâ yemut deyu