• dağ keçisi boynuzundan yapılır. eski tasavvuf musikisi enstrümanlarındandır.
  • anadolu ve horasan orijinli derviş figürlerinde, özellikle melameti ve kalenderi dervişlerinin boynuna asılı vaziyette görülebilen, organolojik sınıflandırma bakımından “tabii çalgılar” sınıfına mensup, boynuzdan imal edilen bir çalgı.
  • özellikle mehter müziğinde kullanılmış, metal nefesli çalgı. neifr çalan müzikçiye nefiri denirdi. nefirin çeşitli boyda olanları vardır. bazısı 1.5 m'den uzundu. trompetinkini andıran bir ağızlığı ve kalağı vardı, perde delikleri yoktu. bir temel ses ve armonikleri elde edilebildiği için nefirle melodi çalınmaz, çeşitli komutları bildirmekte kullanılırdı.
  • bektaşiler "nefir" üflermiş. "yuf borusu" da denir. nefirler çoğunlukla ejderha başlıymış. boynuzdan yapılıyor. kendilerinin geldiğini belli etmek ya da yabani hayvanları kaçırmak için kullanılır. ayrıca adından da anlaşılacağı üzere "kınama ve üzüntü bildirme" amacıyla da üfleniyormuş. yani bu dünyaya ve dünyadaki düzene isyan anlamında. ayrıca israfil'in üflediği "sur borusu" gibi, insanlara "kıyameti" hatırlatmak amacıyla da kullanılırmış. (nuray bilgili)

    kalenderilere cevlaki denirmiş. anadolu ve rumeli'ye yayılmışlar. toplu halde davul, nefir, kudüm ve bayraklarla gezerlermiş. saç, bıyık, sakal ve kaşlarını usturayla tıraş ettirdiklerinden çardarp (dörtlü darbeli) diye betimlenirlermiş.
  • farsça, büyük boru demektir. bazı fakir (özellikle batınî) dervişlerin bellerinde taşıdıkları küçük boruya da, nefîr denir. kerrenay'dan küçük olan bu boru, sığır boynuzundan yapılırdı. buna "yuf borusu" da denir. nefîr, kulakları rahatsız edecek derecede güçlü bir ses çıkarır. derviş bir yere gelince veya yolculuğa çıkacağı zaman, bunu üflerdi. askerî alanda kullanılan nefîr, harplerde ve tehlikeli zamanlarda çalınırdı.

    nazar-ı pîr-i tarîkatta kim olmaz üryan
    çal âna yuf borusun, mürşididir dîv-i anîd
    şîrî
  • farsça nefh kelimesinden kaynaklanan, mehter müziğinde de yer alan, savaş ya da tehlikeyi haber vermekte de kullanılan, anafil, anafir adıyla tanındığı iberik'e götüren mağrip'lerin ramazanda sahur ve iftarı duyurmakta değerlendirdiği, hindistan'da karna adıyla bilinen, küçük, düz, boynuzdan yapılma, ventilsiz boru. halk arasında yuf borusu da denir.
  • sûr idi gûya nefir i mehteran bir nefh ile
    eyledi düşmenleri üftade i hak i fena..

    -sami-
  • (bkz: nefirname)
hesabın var mı? giriş yap