akahige

• akira kurosawa'nın son siyah beyaz filmi, toshiro mifune'li son filmi. üç saati biraz aşıyor ama geriye bakınca o üç saat nasıl geçmiş, daha doğrusu üç saatte bu kadar az şey anlatmak nasıl becerilir derken kafada filmin başlangıcıyla sonundaki farklar tartılıyor, işte artistinden bi genç doktor bi kliniğe atanmış ama orda iktidara sahip bi lokman mifune var. genjimiz sanıyor ki ben idealistim ama işte burda bazı kurumlar kemikleşmiş yozlaşmış falan derken mifune paşam 40 dakkada anlatılamayacak 40 yıllık tecrübesini konuşturmaya başlıyor, tüm köşeleri biliyor, doksana doksana takıyor topu. gün geliyor ödenek kısılıyor, doktor gidip zengine dadanıyor viziteyi artırıyor; gün geliyor frengili kızı genelevden çıkarırken 13 kişiyi yekhamle deviriyor. o momentlerin her birinde kadrajın bir kenarında tecrübeyi izleyen genç, çıraklık yılları'nı atlatırken hayatın bir kenaresinde filmi izleyen bizler de 3 saati deviriveriyoruz böylece, boş bi film değilmiş diyoruz, bildung falan, evet hoş film.