benim adım kırmızı

• karlı dokuz kış gününde geçen ve istanbul'un karla örtüldüğü şu günlerde tekrardan okunması hoş ambiyanslar yaşatabilecek olan orhan pamuk romanı.kanaatimce orhan pamuk'un en kolay okunan kitabı olmasına rağmen pamuk'un kitabı dört yılda tamamladığını ve bunun 2 yılını hiçbir şey yazmadan sadece araştırma yaparak geçirdiğini düşünürsek okunduğu kadar kolay yazılmadığı açıktır.(nispeten) kolay okunuyor oluşunu da kitabın geneline hakim olan (nispeten) iyimser havayla açıklamak mümkündür sanıyorum.
  zaman zaman içinden rastgele bir bölümü açıp okuduğumda romanın bütününden bağımsız olarak aldığım edebi keyifle bana yine aynı keyfi aynı şekilde fakat daha yoğun ve daha karamsar olarak yaşatan pamuk'un başyapıtı kara kitap'ı hatırlatmakta bu yönüyle de her daim baçucumda bulunmayı hak eden bir kitap olmaktadır.
  (sırf bu yüzden size "yurdum eblehi" diyebilecek "densiz"lerden "minyon'larcasının etrafta aylak-aciz gezinmeqte" olması ise üzüntüyle izlenmekte gereksiz vakit ve parantez sarfiyatına sebep olmaktadır)