marcello

• ortaokul da okuldan kacip rakiyla ilk munasebetlerimizi kurdugumuz gaziantep birahanesi. gorup gorulebilecek en izbe mekanlardan biriydi. tuvalete girmek cesaret isterdi. bi ayagi biraz aksak hapishane kackini garsonu hayal meyal hatirliyorum. yine de ordaki muhabbetler unutulmaz. asma katinda, gelen insanlarin kendi isimlerini ya da bir iki ufak satiri karalayabilecekleri bi duvar vardi. garsondan kalem ister dokerdik icimizi...
  
  bunun bir de suburcu versiyonu vardir, ama hicbiri marcello nun yerini tutmaz.