entre tinieblas

• almodovar'ın az melankolik, ağlamayan ve ağlatma esasına dayalı olmayan filmlerinin kanımca en güzel özelliği, birinin size anlattığında, delirmediğiniz sürece asla gülmeyeceğiniz şeylere gülmenizi sağlaması. güldüğüm ilk ve tek tecavüz sahnesinden sonra (bkz: kika), bir cam şişeyi kırıp üzerinde yürüyerek kendini cezalandıran rahibede de kahkaha attırmayı başardı. sanırım, bu; yüksek gerilimli sahnelerin beklenmedik bir ritmde, hızla olup bitmesinden, komik bir sahnenin geleceğinin tahmin edilemezliğinden ve almodovar'ın şaşırtmak becerisinden ileri geliyor.
  
  film, almodovar'ın, sıyırmış bir zat olarak köşesine çekilmeyip bir şeyler çekmesinin hoş olduğunu düşündürdü.
  
  filme dair diğer anahtar sözcükler: aşk kazığı, kardeş kazığı, uyuşturucu kazığı, tanıdık kazığı.
  
  bununla birlikte, yan kahramanların neredeyse hepsi iyi işlenmiş ve kendilerine dair filmle bütünleşen hikayeleri var. erotik kitaplar yazan, manastır'a gelmiş kaplan bakışlı şarkıcıya aşık olan, peder'le platonik aşk yürüten ve sonunda bir kaplan evlat edinen rahibeler filme yedirilmiş bir şekilde, yabancılık çektirmeden yaşayıp gidiyorlar. en sempatik bulduğum karakter, asid tribinden mazoşist olmuş, eski katil ve günahlarının bedelini acıyla ödemeye takıntılanmış, yanağına küçük kazık sokarak şov yapıp kapanmak üzere olan rahibeler grubuna para toparlamaya çalışan, bunun yetmediği noktada kendini "hepimizin günahları adına" kampanyasıyla pazar ayininde çarmıha germeyi düşünen rahibe oldu. sanırım film en yoğun özdeşimi de onunla kurmamıza yol açıyor, bazı çekimlerde onun gözünden gördüğümüz bariz bir şekilde gösteriliyor... tabaklar, çanaklar xışını görüntüsündeymiş gibi. fakat sempatimin sebebinin bu olduğunu sanmıyorum.
  
  "harikulade bir almodovar filmi" beklentisiyle seyretseydim, herhalde kazıklanmış hissederdim. bu da filmin etkisini arttırır mıydı bilemeyeceğim. kanımca muhteşem bir film hiç değil. hastalıklı espri anlayışıyla ve olayların hayalî vurgusuyla orijinalliğini koruyan ve koruyacak olan bir film. ve, "madem yaşıyoruz ve herşey bu kadar absurd, öyleyse izleyeyim." denilebilecek bir sinema filmi.