fields of the nephilim

• fields of the nephilim, sanıyorum ki belirli aralıklarla 17-18 yaşımdan beri dinlediğim bir grup. goth rock denen gayya kuyusundan yıllardır çıkamıyorsam, müsebbibi onlar olabilir. yani the sisters of mercy ya da erken dönem the mission'dan çok daha önceleri nephilim, özellikle de elizium albümünü dinlediğimi hatırlıyorum. öyle ki audiogalaxy'den sadece bu albümü -bir internet kafede- indirdiğimi ve bu sekiz şarkıyı -tabii ki random bir şekilde- o gün cd'ye yazdırdığımı hatırlıyorum. işin güzelliği, hiç olmazsa albümün son iki parçası art arda sıralıydı.
  
  şimdilerde insanlar bu tarz müzikler dinlemiyor. yani, çok eski moda kaldı bu janr. bugün she past away diyoruz ama o bile goth rock değil. darkwave, en azından alternatif kitle açısından karşılık bulabiliyor. salt ya da saf goth rock'ın alıcısı, belli bir yaşın üzerindeki insanlar. post-punk yollarına çok fazla girmeyen, darkwave ya da daha (bunu kötü anlamda asla söylemiyorum) leş bir tür olan deathrock'a pek hatta hiç bulaşmayan bir goth rock. gotiklik değil, goth rock.
  
  evet bir teatral hava var, ama salt karizmadan meydana gelen bir fenomen. post-punk ya da darkwave grupları karşınızda çalar, onlara dokunabilirsiniz. goth rock gruplarının sahnesi yine karşınızdadır, ama sahnesi sizden yüksektedir. onlara uzaktan bakabilirsiniz, dokunmanız söz konusu değildir. post-punk'ta sahneye atlayabilirsiniz, goth rock'ta huşu içinde, sisli sahneyi izlersiniz. sisli ve siyah ışıklı sahneyi. büyük fötr şapkalı adamlar size kendi şarkılarını, belli bir 'cool'luk içinde çalar. onlar enstrümanlarına sonuna kadar hakimdir. post-punk'taki gibi yanlış nota bassa da kabul görmez.
  
  fields of the nephilim, goth rock yapar. bu yüzden 80'lerdir. bu yüzden klasiktir. yani özeldir. yukarıda da denildiği gibi özgün ve özneldir.