ismail güldüren

• ilginç savunma oyuncusu. evet ismail güldürüyor, ağlatıyor hatta düşündürüyor. malumunuz bir ara türk futbolunun bel bağladığı genç isimlerden biriydi ismail. gençlerbirliği'nde algı eşiğimize girmesini hiç şaşırmamıştık. istanbul'a geldiğinde onu arada gördük sahada, genelde evinde oturmuştu sakatlığa müteakip. tekrar ankara'ya dönmüş ve özlediği yeşil sahalara ayak basmıştı.
  pazar günkü maçtan beri düşündürüyor ismail beni. sahada yaptıklarına takılan neden acaba çok fazla isim yok. hıncal uluç'un az bile söylediğine inanırken, bu sabah hürriyet gazetesini açtım, bir de ne göreyim haftanın karmasına seçilmiş. el insaf diyip yazmak zorunda hissettim kendimi.
  sahada neler yaptı dikkat ettiniz mi, arkadan tekme attı bir zamanların torinolusuna, yetmedi bir sonraki poziyonda gırtlağına sarıldı. belli ki özlemişti hakan abisini lakin ayı gibi gösteriyordu sevgisini, boğarak. hemen bu pozisyondan sonra cihan'ın meşhur elleme sahnesinin geldiğini, poziyonunda nerede olduğundan bağımsız serbest vuruşla cezalandırıldığını hatırlatayım. iddia ediyorum o boğma hareketinden sonra top penaltı noktası üzerinde olsa, top ele gidecekti, el topa değil.
  ismail, bundan sonra da galatasaraylıları ağlatmaya devam etti. tatlı sert futbola ben de sevgi gösteririm de, bunun neresinde tat vardı bilemiyorum. hakan'ı okşamaya devam etti, ardından necati'ye bir boyunduruk attı. yaptığı boyunduruk hıncal bey'e göre "güreşte bile faul" ya neyse. hakem efendi ne yaptı peki? vallahi pek bir şey yapmadı da, ben pozisyonları gördüğünden emin gibiyim. en azından ilkini gördü, aksi takdirde cihan'ın poziyonunda kolektif bir uyum içinde topun dışarıda okşandığı teşhisi konmayacaktı. necati'nin pozisyonundan sonra o değil miydi, arkadaşlar ayıp oluyor el hareketini yapan...
  ismail'in icraatleri ikinci yarıda da devam etti. en sonunda biçerdöver taklidi yaptığı bir anda, hocasına yakalandı ve kartı gördü. ismail güldüren kardeşimiz, böyle oynamaya devam etsin, eminim televizyonların yayınlamadığı bir maçta, onu ağlatırlar bir yerde; futbol benim gördüğüm acımasız bir oyun olmuştur genelde. bazı hareketler hafızalara işlenir ve kolay kolay çıkarılamaz. bu arada ismail düşündüren, acaba o sahada yaptığı hareketleri sokakta yapsa ne olurdu, hiç düşündünüz mü...