julien sorel

• pek önemli bir roman karakteridir. fransiz toplumunun en net ayrimlarla toplumsal bazda ayrismis oldugu bir dönemde, sirf bir insan olarak sahip oldugu yetenek ve beceriyle yükselmeyi siar edinip sinif atlamak için potansiyelini üst düzeyde kullanan bir sahistir kendisi. kendisini "kerestecinin oglu" olarak bilenleri dünyada bin pisman etmek için hayatini ortaya koyan bir napolyon özentisidir j.sorel.
  
  pek bir evrensel bir serüveni olan julien; bilgi-beceri-yetenek adina kendini farkli kilabilmis alt seviye fiskiyesi gibi "yükselmek" için yirtinir. bu hirs ve istek sinif atladigi müddet boyunca askla, tereddütle, bilgelikle, özentiliklerle birbirine karisir. her degisik sosyal alanda kendini yeniden kurar; lakin gururludur, tek sahip oldugu sey olan onurunun boyundurugu altinda tüm bu süphelerle kendini ve "adini" büyütür.
  
  en igrendigi ve giyotine gitmeden önce mahkemede söyledigi sey ise bulundugu tasra toplumundan siyrilmaisndan dolayi kösebaslarini tutmus olan bürokratik züppelerin kendisine ve sinifina karsi besledigi kindir. bu kin yüzünden julien idam edilmistir. her daim yükselme ümidi sunan az geçiregen bir toplumda bu umudu gerçeklige dökebilene duyulan "hasetlik"tir julien'in en fazla nefret ettigi. sirf kiskançligindan "kötü" olan tasra ile kendisini dogustan "soylu" zanneden zihniyete karsi yakilmis bir fransiz isyan türküsüdür julien sorel. ne yazik ki toplumu alt ettikten sonra intihar etmistir julien kilcal damarlarina kadar bilgelikle doluyken ve sahip oldugu hirsi hayatindaki yegane gerçeklik olan aşka yeğlemis olmanin farkındalığında pişmanlıkla geberirken..