novalis

• "çoğu yazar yazarken aynı zamanda kendi okurları gibi davranır, işte bu yüzden eserlerde yazara değil okura ait olan çok sayıda izler, çok sayıda eleştirel bakışlar ortaya çıkar. konuşma çizgileri –büyük basılmış kelimeler- vurgulanmış yerler- bunların hepsi okurun sahasına girmektedir. okuyucu vurguyu keyfi olarak yapar: esasen bir kitaptan ne isterse onu üretir. alışılmış anlamda her yerde geçerli olan bir okuma şekli yoktur. okumak serbest bir eylemdir. neyi nasıl okumam gerektiğini kimse bana söyleyemez.”