hermione granger

• aslında kitabın 3 kafadarı çok klasik bir şemaya göre hazırlanmış besbelli ki;hermione karakteri ile direk farkediliyor bu motif.
  
  harry potter esas oğlandır,ortamların çocuğudur,tevazu kumkumasıdır,doğuştan başarılıdır,seçilmiş kişidir.alttan alta verilen seçilmiş kişi kimliği matrix ve benzeri filmlerde olduğu üzere çok trendy,tutan bir motiftir zaten.kendini sıradan,farksız hisseden zamane çocukları harry ile özdeşleşip kendilerini özel biri olarak görürler,terapi olur kısa bir süre için.(ama sanırım ilginç olan insanların bu terapiye ihtiyaç duymasıdır;çağımızın ve yaşadığımız sistemin bizi yaraladığı nokta budur,en zayıf noktamız budur herhalde)
  
  ron weasley ise black companion diyebileceğimiz,sevimli,maymunsu kankadır.evet zenci değildir ama kıpkızıldır,zararsızdır;bana bir şekilde "no retreat no surrender" filmindeki zenciyi hatırlatıyor.filmde bir breakdance sahnesi olmalı ron'un dansettiği.
  herneyse ron elbetteki harry kadar başarılı değildir,ama üçüncü kitaptaki mıymıyından başka hiçbir zaman iktidara,güce,popüleriteye mahkum harry'e köstek olmaz;tam tersi ona yardımcı olur,harry onun ellerinde yükselir.
  
  hermione granger ise bir bayanın olması gerektiği gibi,uçarı kaçarı değil,bir anneyi hatırlatırcasına temkinli ve bırbırcıdır.harry ile ron ne yapmak istese hermione onları durdurmaya çalışır.işi gücü kitaplarladır.evet kitaplar işe yarar genelde,ama bu onun genelde mutfağa^* mahkum olması gerçeğini değiştirmez..
  
  ha bu klişelerin ters yüz edildiği noktalar yok mu?var tabi.
  misal harry'nin sarı saçlı mavi gözlü uzun boylu bir erkek güzeli olması yerine,çelimsiz ve gözlüklü bir velet olması (ki esasen sıradan herhangi bir çocuğun harry ile özdeşleşmesinde önemli bir etken bu).
  veya ron ve hermione'nin kritik noktalar haricinde her zaman yeterince aktif olmaları.
  
  evet harry potter'da bissürü beylik klişe var ama ben yinede çok sevdim,direk bitirdim.filmi gelsin istiyorum çok...